Marynarka Imperialna

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.
Przeglądasz kanoniczną wersję tego artykułu.
Przejdź do legendarnej wersji tego artykułu.


Być może w archiwach są braki.

Ten artykuł wymaga poszerzenia.

Prosimy, rozbuduj go, korzystając z zaleceń edycyjnych i uwag zawartych w dyskusji.

Marynarka Imperialna zwana także Flotą Imperium była siłami zbrojnymi Imperium Galaktycznego operującymi w kosmosie. Szkolenie kadr odbywało się w akademiach rozsianych po całej galaktyce. Głównym producentem uzbrojenia i wyposażenia były firmy Kuat Drive Yards oraz Sienar Fleet Systems.

Historia

Początki

Gwiezdny niszczyciel typu Imperial-I - sztandarowa jednostka Marynarki Imperialnej.

Flota Imperium wywodziła się od floty Republiki. Powstała, gdy demokratyczny rząd został przemianowany na monarchię dziedzicząc służące w nim jednostki.[1] W pierwszych latach istnienia Imperium używało floty do podbijania kolejnych planet i tłumienia lokalnych buntów jak na przykład w 14 BBY na Ryloth.[4]

Narodziny Rebelii

Prawdziwe wyzwanie dla Marynarki Imperialnej nadeszło, gdy w 5 BBY narodziły się pierwsze komórki oporu przeciwko Imperium. Początkowo w walkach uczestniczyły głównie krążowniki typu Arquitens głównie z powodu skali tamtejszych bitew i rozmiarów ówczesnych okrętów rebeliantów. Jednak w miarę rozrostu Rebelii odpowiedzialność za zwalczanie buntowników musiały wziąć na siebie gwiezdne niszczyciele, w przeważającej mierze typu Imperial.[5]

Galaktyczna wojna domowa

W 0 BBY Sojusz dla Przywrócenia Republiki wykradł plany superbroni przeznaczonej dla Marynarki Imperialnej - Gwiazdy Śmierci. Mogła ona zniszczyć całą planetę.[6] Imperium próbowało odzyskać te schematy, jednak trafiły one do bazy Sojuszu na Yavinie 4. Doszło do bitwy, podczas której w skład floty Imperium weszły Gwiazda Śmierci oraz myśliwce TIE. Batalia okazała się wielką klęską Imperium,[7] którego fundamenty zostały zachwiane.[8] Pomimo tej porażki Marynarka Imperialna nadal trzymała się bardzo dobrze i próbowała kontratakować. Imperialnym udało się między innymi zdobyć rebeliancką bazę paliwową na Vrogas Vas.[9]

Gdy galaktyczna wojna domowa trwała w najlepsze, flocie Imperium przyszło stoczyć jeszcze mnóstwo bitew. W latach 2 ABY - 3 ABY musiała uczestniczyć w kampanii o Środkowe Rubieże, które imperialni zdołali utrzymać.[10] Również w 3 ABY Imperium odniosło największy sukces podczas tej wojny zdobywając kwaterę główną Sojuszu Rebeliantów na Hoth. Udało się to dzięki dobrej współpracy floty i wojsk lądowych.[11] Imperialni postanowili pójść za ciosem i w celu ostatecznego zniszczenia Rebelii rzucili na Zewnętrzne Rubieże sporą część floty. Pomimo tego w tym okresie Marynarka Imperialna poniosła dość poważną klęskę na Sullust, który wpadł w ręce Sojuszu. Jednak ta planeta nie budziła większego zainteresowania Imperium i porażka na wulkanicznym świecie niewiele dla niego znaczyła.[10]

Gwiezdne niszczyciele nad Endorem.

W 4 ABY, imperator Sheev Palpatine zamierzał ostatecznie uporać się z buntownikami. W tym celu nakazał budowę nowej Gwiazdy Śmierci i wykorzystał ją do zwabienia floty Sojuszu w pułapkę nad Endorem. Symulując brak uzbrojenia drugiej Gwiazdy Śmierci zamknął rebeliantów między superbronią, a Eskadrą Śmierci - doborową flotą Imperium na czele z superniszczycielem Executorem. Doszło do ostatecznej bitwy tego konfliktu, podczas której Imperium poniosło całkowitą klęskę. Imperator i jego najpotężniejszy sługa Darth Vader ponieśli śmierć dzięki wysiłkom Luke'a Skywalkera, Eskadra Śmierci została rozbita, a nową Gwiazdę Śmierci zniszczono.[12] Pozbawiona najwyższych dowódców Marynarka Imperialna pogrążyła się w chaosie i dezorganizacji oraz zaczęła ponosić klęskę za klęską. Imperialni na Akivie próbowali wybrać nowe dowództwo, ale ich próba zakończyła się niepowodzeniem.[13] W następstwie tych wydarzeń Imperium straciło serce swojego przemysłu zbrojeniowego - Kuat Drive Yards,[14] a następnie Kashyyyk. Od czasu bitwy o Endor Marynarka Imperialna straciła 75% gwiezdnych niszczycieli, które zostały zniszczone lub przejęte podczas potyczek z flotą Nowej Republiki lub zostały utracone w inny sposób. To samo tyczyło się superniszczycieli - przed zniszczeniem II Gwiazdy Śmierci Imperium posiadało ich 13, natomiast podczas bitwy o Kashyyyk już tylko 1. 3 z nich przejęła Nowa Republika, 5 zostało zniszczonych w bitwach, a 3 kolejne utracone w inny sposób.[15] W 5 ABY doszło do ostatniej bitwy tej wojny na planecie Jakku. Zakończyła się ona klęską Imperium, a niedobitki jego floty wycofały się w Nieznane Regiony.[16]

Dziedzictwo

W Nieznanych Regionach imperialni trafili pod przywództwo Snoke'a, który przeorganizował ich w Najwyższy Porządek. Organizacja ta czerpała z tradycji wojskowej Imperium i rozpoczęła odbudowę jego potęgi. Zaprojektowane zostały nowe typy gwiezdnych niszczycieli i myśliwców TIE, które trafiły na wyposażenie floty Najwyższego Porządku będącej bezpośrednim spadkobiercą Marynarki Imperialnej.[17]

Wyposażenie

Myśliwiec TIE/ln - podstawowy myśliwiec Imperium.

Okręty

Myśliwce

Promy

Stacje kosmiczne

Organizacja

W Marynarce Imperialnej pojedynczą jednostką dowodził kapitan, większą częścią admirał, zbiorem kilku zgrupowań admirał floty, natomiast najwyższym stopniem był wielki admirał. Okrętami liniowymi floty Imperium były gwiezdne niszczyciele, a jako wsparcie dla nich służyły krążowniki typu Arquitens. Myśliwcami były pojazdy z linii TIE produkowane przez Sienar Fleet Systems. Głównym założeniem przy ich produkcji była liczebność i tanizna, co poskutkowało pozbawieniem ich wielu funkcji jak osłony czy opancerzenie. Życie pilotów miało drugorzędne znaczenie wobec celu misji.

Przypisy

Źródła

Źródło: „https://ossus.pl/index.php?title=Marynarka_Imperialna&oldid=492803”