Lądownik szturmowy TIE/rp Reaper

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.
Być może w archiwach są braki.

Ten artykuł wymaga poszerzenia.


Prosimy, rozbuduj go, korzystając z zaleceń edycyjnych.

TIE Reaper
Podstawowe dane
Pełna nazwa: Lądownik szturmowy TIE/rp Reaper
Producent: Sienar Fleet Systems[1]
Model: TIE[2]
Rodzaj: Lądownik szturmowy[1]
Specyfikacja techniczna
Długość: 24,2 m[3]
Wysokość: 4,7 m[3]
Szerokość: 16,5 m[3]
Silniki: 2 silniki jonowe[4]
Przyspieszenie maksymalne: Nie dotyczy[3]
Prędkość w atmosferze: 950 km/h[1]
Prędkość w kosmosie: 90 MGLT[3]
Hipernapęd: Klasa 1[3]
Uzbrojenie: 2 działka laserowe L-s9.3[3]
Osłony: Wyposażony[3]
Różne
Załoga: 1 pilot[5][3]
Cena:
Rola:
Przynależność: Imperium Galaktyczne[4]



Lądownik szturmowy TIE/rp Reaper, zwany także TIE/rp Reaperem lub po prostu TIE reaper, był lądownikiem Imperium Galaktycznego przeznaczonym do transportu niewielkiej ilości żołnierzy, m.in. szturmowców śmierci podczas bitwy o Scarif.

Charakterystyka

Projekt TIE Reapera oparty był w dużej mierze na myśliwcu TIE/sk x1. Podobnie jak myśliwiec, lądownik przeznaczony był przede wszystkim do działania w atmosferze. Z tego też powodu posiadał dwa długie, aerodynamiczne skrzydła o kształcie sztyletów, wyposażone w płetwy na końcach, które zwiększyły manewrowość w atmosferze. Lądowniki były jednak znacząco większe i mierzyły 24,2 m długości, 16,5 m szerokości oraz 8,82 m wysokości. Z tego też powodu szeroki, poziomy stabilizator zawieszony był przegubowo między tylnymi częściami skrzydeł, za kokpitem. W celu zapewnienia zasilania maszynie, skrzydła pokryte były panelami słonecznymi o mikrokarbowanej strukturze, która zwiększała ich wytrzymałość. Oprócz tego, maszyny te były wyposażone zarówno w wytrzymały kadłub, jak i generatory osłon, co było rzadko spotykane w serii TIE. Sam kształt kadłuba, cechujący się skośnymi powierzchniami, miał na celu zwiększenie zdolności lądownika do odbijania wrogich wiązek blasterowych. Opuszczane wrota do przedziału pasażerskiego, które znajdowały się w przedniej części kadłuba, umożliwiały żołnierzom na opuszczenie jednostki bez konieczności oczekiwania na zakończenie lądowania. Wejście do kokpitu znajdowało się standardowo w górnej części kokpitu, zaś wlew paliwa z tyłu, w dolnej jego części. Co więcej maszyny te wyposażone były w chowane podwozie. Pilot posiadał również katapultowany fotel, zaś standardowo zapasy starczały na pięć dni misji. Chociaż przeznaczony przede wszystkim do działań atmosferycznych, TIE reaper posiadał systemy podtrzymywania życia i mógł działać w kosmosie.[3]

Głównym napędem lądownika był podwójny silnik jonowy wspomagany napędem repulsorowym. Pozwalało to maszynie, wraz z jej opływowym kształtem, na osiągnięcie prędkości 950 km/h w atmosferze. Co więcej, dzięki ruchomym mocowaniom skrzydeł, maszyny te były w stanie bardzo szybko starować i lądować również w pionie. W czasie lotów kosmicznych TIE/rp osiągał prędkość 90 MGLT, wyposażony był również w hipernapęd klasy 1. Pilota w obsłudze maszyny wspomagał komputer nawigacyjny N-a1 Navcon.[3]

Podstawowym uzbrojeniem TIE reapera były 2 działa laserowe L-s9.3. Posiadał również system zagłuszania czujników wrogich jednostek. W czasie walki pilot korzystał z komputera celowniczego T-a9a.[3]

Historia

Najwcześniejsze zarejestrowane użycie tych maszyn miało miejsce w 14 BBY. W tym okresie jedna z tych jednostek była w rękach dziewiątej siostry, członkini imperialnej Inkwizycji, której misją było zlikwidowanie ocalałego z Czystki padawana Jedi Cala Kestisa.[4] Pierwotnie, do desantu planetarnego i transportu jednostek po powierzchni, Imperium Galaktyczne wykorzystywało statki desantowe, bądź też dostępne promy, jak na przykład typu Sentinel. Zmieniło się to jednak, gdy Wywiad Imperialny rozpoczął szkolenie jednostki specjalnej jaką byli szturmowcy śmierci. Za przyzwoleniem wielkiego moffa Wilhuffa Tarkina, Wywiad zgłosił się do Sienar Fleet Systems z poleceniem opracowania nowoczesnego promu opartego na technologii TIE, w wyniku czego powstał projekt TIE Reapera. Głównym użytkownikiem nowego projektu był Wywiad Imperialny, który wykorzystywał maszyny te do zrzutu szturmowców śmierci wprost na pole bitwy, chociaż i flota korzystała z nich od czasu do czasu do transportu piechoty po powierzchni planet. W czasie misji lądownikom towarzyszyły co najmniej trzy TIE strikery.[3] Jednym ze starć w którym te maszyny brały udział była bitwa o Scarif.[7]

Przypisy

Źródła


TIE
[Pokaż/Ukryj]