Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.
Wielki moff był tytułem nadawanym gubernatorom nadsektorów i jednym z najwyższych stanowisk w hierarchii Imperium Galaktycznego. Tytuł ten został ustanowiony w roku 14 BBY, a pierwszym wielkim moffem był Wilhuff Tarkin, który został jednocześnie gubernatorem całych Zewnętrznych Rubieży.
Historia
Stanowisko wielkiego moffa, a zarazem idea nadsektorów, zostało ustanowione w roku 14 BBY przez imperatora Sheeva Palpatine'a. Jedną z przyczyn była konieczność zapewnienia bezpieczeństwa budowanej Gwieździe Śmierci i ograniczenia liczby osób odpowiedzialnych za ten aspekt, o czym przez długi czas Wilhuff Tarkin próbował przekonać imperatora, zaś bezpośrednim wydarzeniem, jakie skłoniło Palpatine'a do podjęcia odpowiednich kroków, było powstrzymanie przez Tarkina spisku, który był w stanie zagrozić całemu projektowi konstrukcji stacji bojowej. W nagrodę za swoje zasługi, Tarkin został mianowany pierwszym wielkim moffem, a Zewnętrzne Rubieże stały się podległym mu terytorium.[1] Kilka miesięcy po bitwie o Endor tytuł wielkiego moffa zagarnął dla siebie Valco Pandion[2], a w tym samym okresie innymi osobami piastującymi to stanowisko byli Randd, gubernator specjalny Obrzeży, a także Lozen Tolruck, kontrolujący Kashyyyka.[3]
Mundur i insygnia
Opracowany przez Tarkina mundur wielkiego moffa był szarozielony i ściągnięty pasem, a uzupełniała go bluza mundurowa o szerokim kołnierzu. Na dystynkcje składały się cztery cylindry kodowe oraz plakietka z dwunastoma kolorowymi polami[1], sześcioma niebieskimi na górze i trzema czerwonymi i złotymi na dole.[4]
Przypisy
Źródła
