Galaktyka

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.
Przeglądasz kanoniczną wersję tego artykułu.
Przejdź do legendarnej wersji tego artykułu.


Być może w archiwach są braki.

Ten artykuł wymaga poszerzenia.


Prosimy, rozbuduj go, korzystając z zaleceń edycyjnych i uwag zawartych w dyskusji.

Mapa galaktyki.

Galaktyka powstała wiele lat przed narodzinami Starej Republiki. Wokół jej jądra krążyły słońca, wokół których natomiast orbitowały planety otaczane przez liczne mniejsze ciała niebieskie, zwane księżycami.

W galaktyce powstawało wiele formacji religijnych skupiających się wokół Mocy i jej jasnej bądź ciemnej strony. Do pierwszych z nich należeli rycerze Jedi i Strażnicy Whillów, do drugich natomiast Sithowie.

W roku 1032 BBY Starą Republikę przekształcono w Republikę Galaktyczną. Upadła ona dopiero po tysiącleciu, razem z Zakonem Jedi, i zastąpiona rządzonym przez Sithów Imperium Galaktycznym.

W 4 ABY rozegrała się bitwa o Endor, podczas której Sojusz dla Przywrócenia Republiki zadał cios Imperium. W następnych latach zrodziła się Nowa Republika, której stolicę na Hosnian Prime zniszczył Najwyższy Porządek w 34 ABY.

Historia

Początki

Życie w galaktyce zrodziło się na planecie Mocy.

Galaktyka powstała za sprawą Mocy wiele lat przed panowaniem Starej Republiki.[1] Życie powstało na planecie Mocy, gdzie rodziły się midichloriany[2], mikroskopijne żywe organizmy, które następnie przenikały do wszelkich żywych komórek, przekazując organizmom wolę mistycznej siły.[3] Nad procesem tym czuwały kapłanki Mocy.[4]

W bliżej nieokreślonym czasie, rasy rozumne zaczęły zdawać sobie sprawę z Mocy. W ten sposób narodziły się dwie wierne jej jasnej stronie organizacje, Strażnicy Whillów i Zakon Jedi. Wiele osób dopatrywało się wspólnego pochodzenia ich sztuki walki. Za miejsce narodzin obu tych formacji wielu wiernych różnych wyznań uważało legendarny księżyc Jedha.[5]

Jedi wykorzystywali kybery, kryształy znajdujące się w sercu największych gwiazd, do produkcji swojej laserowej broni, nazwanej mieczami świetlnymi.[6] Zobowiązali się strzec pokoju i ładu w Starej Republice,[7] państwie demokratycznym, które zostało zastąpione Republiką Galaktyczną około 1022 BBY.[1] Strażnicy Whillów natomiast wycofali się, aby żyć w skrytości, a część z nich osiedliła się na księżycu Jedha, w tamtejszej świątyni kyberów.[6]

Jeszcze przed powstaniem Republiki[3] użytkownicy ciemnej strony Mocy utworzyli Zakon Sithów i postanowili wybić wszystkich Jedi. W pewnym momencie Mroczny Lord Sithów, Darth Bane, stworzył Zasadę Dwóch, w myśl której w galaktyce mogło przebywać tylko dwóch lordów naraz.[8] Sithowie wybijali się nawzajem[8], pozostając w ukryciu przez ponad tysiąclecie[3].

Czasy Republiki

W 32 BBY Zakon Jedi odnalazł wybrańca, Anakina Skywalkera, który miał przywrócić równowagę Mocy. W tym samym czasie na Wielkiego Kanclerza Republiki został wybrany Sheev Palpatine, polityk z Naboo, który w rzeczywistości był Mrocznym Lordem Sithów, Darthem Sidiousem.[3]

Dążenie Palpatine'a do władzy.

Dziesięć lat później plan Palpatine'a zaczął się spełniać. On sam, w sekrecie, stanął na czele Konfederacji Niezależnych Systemu i wszczął wojnę przeciwko Republice.[1] W 19 BBY udało mu się przeciągnąć Skywalkera na ciemną stronę i nadać mu imię Darth Vader. Wielkiej Armii Republiki wydał rozkaz 66, którego skutkiem było wyeliminowanie prawie dziesięciu tysięcy Jedi i rozwiązanie Zakonu.[9]

Imperium u władzy

Palpatine powołał Imperium Galaktyczne i sam ogłosił się imperatorem.[9] Koordynował pracę budowy Gwiazdy Śmierci, która w zamyśle miała służyć jako narzędzie do niszczenia planet. Powołał dwóch ważnych oficerów, Wilhuffa Tarkina i Orsona Krennica, aby nadzorowali budowę jego broni.[5]

Przed 18 BBY[10] powstała Inkwizycja zrzeszająca Jedi, którzy przeszli na stronę Imperium.[11] Miała ona za zadanie pozbyć się ostatnich niedobitków upadłego Zakonu, a jej przywódcą został nieznany z imienia Pau'anin.[12]

W nieznanym okresie zrodził się Kościół Mocy, który strzegł ideałów i wartości Jedi.[13]

Imperator nie przewidział narastającego przeciwko niemu buntu. Przed 0 BBY komórki Rebelii, mające poparcie ocalałych Jedi[14], zjednoczyły się i utworzyły Sojusz dla Przywrócenia Republiki, na którego czele stanęła senator Mon Mothma.[6][5]

W roku 0 BBY jednostce Sojuszu, Łotrowi 1, w którego szeregi wchodziło dwóch Strażników Whillów, udało się wykraść plany ukończonej już Gwiazdy Śmierci.[6] Niedługi czas potem Luke Skywalker, syn pogrążonego w mroku Vadera, rozpoczął szkolenie Jedi od dawnego mistrza, Obi-Wana Kenobiego.[7] Dziewiętnastolatkowi[9] udało się wysadzić ostateczną broń imperatora.[7]

Dziedzictwo Imperium

Jeśli ostatni Jedi powróci, wkrótce pojawią się kolejni.
Snoke, Naczelny Wódz Najwyższego Porządku.[15][16]
Luke Skywalker — ostatni Jedi w galaktyce.

Po przegranej bitwie o Yavin, Imperium rozpoczęło budowę Drugiej Gwiazdy Śmierci, którą w 4 ABY wysadziła flota dowodzona przez Lando Calrissiana i Giala Ackbara. Za sprawą swojego syna, Vader wrócił na jasną stronę Mocy i pokonał Palpatine'a, na skutek czego Sithowie przestali istnieć.[17][15]

Luke postanowił odnowić Zakon Jedi, szkoląc swoich uczniów. Leia Organa, siostra Skywalkera, oddała na szkolenie Jedi swojego syna, Bena. W pewnym jednak momencie chłopak zwrócił się ku ciemnej stronie. Stał się uczniem Snoke'a i zniszczył dzieło swojego wuja.[13] Obwiniający się za ponowny upadek Jedi Luke udał się na poszukiwanie pierwszej świątyni Zakonu.[15]

Po pokonaniu Imperium, Sojusz Rebeliantów przekształcił się w Nową Republikę. Na gruzach upadłej monarchii Palpatine'a natomiast zrodził się Najwyższy Porządek.[15]

W 34 ABY Lor San Tekka był w posiadaniu mapy prowadzącej do kryjówki Skywalkera. W tym samym czasie Najwyższy Porządek po raz pierwszy użył swojej nowej broni, Starkillera, do zniszczenia układu Hosnian, stolicy Republiki. Niedługi czas po tym sama baza została zniszczona przez jednostkę militarną zwaną Ruchem Oporu, dowodzoną przez Poego Damerona, a samego Skywalkera na Ahch-To odnalazła wrażliwa na Moc Rey.[15]

Astronomia

W centrum galaktyki znajdowała się super masywna czarna dziura, wokół której rozpościerał się obszar gęsto upakowanych gwiazd nazywany Głębokim Jądrem. Rejon ten nie był często odwiedzany ze względu na niebezpieczeństwa związane z podróżowaniem przez niego. Na granicy Głębokiego Jądra zlokalizowane były Światy Jądra, do których należały takie planety jak Coruscant, czy Korelia. Stanowiły one kolebkę galaktycznej kultury i polityki. Dalej od jądra galaktyki znajdowały się Kolonie, czyli planety skolonizowane przez Światy Jądra. Kolejnym obszarem były Wewnętrzne Rubieże, pierwotnie nazywane po prostu Rubieżami, i przez wiele lat stanowiły one pogranicze galaktycznej cywilizacji. Kiedy na zamieszkałych światach rozpoczęła się walka o surowce, wiele planet założyło nowe kolonie w obszarze, który został ostatecznie nazwany Obszarem Ekspansji. Kolejny obszarem znajdującym się dalej od jądra galaktyki były Środkowe Rubieże, za którymi rozpościerały się Zewnętrzne Rubieże. Był to największy obszar zbadanej galaktyki, a zarazem bastion Separatystów. Poza granicami Rubieży znajdował się niezbadany region i nie opisany na mapach, nazywany Dziką Przestrzenią. Dodatkowo znaczna część galaktyki na zachód od jądra stanowiła Nieznane Regiony, które, chociaż zostały naniesione na mapy, to pozostawały w znacznym stopniu niezbadane.[18]

Przypisy

Źródła


Galaktyka
[Pokaż/Ukryj]