Eskadra Czerwonych (Sojusz dla Przywrócenia Republiki)
|
|
|
| Eskadra Czerwonych |
| Dowódca/Dowódcy | |
| Kwatera główna | Yavin 4 |
| Wybitni członkowie | |
| Wyposażenie | X-wingi |
| Przynależność | Sojusz dla Przywrócenia Republiki |
Eskadra Czerwonych to elitarna eskadra pilotów X-wingów służąca Sojuszowi Rebeliantów podczas galaktycznej wojny domowej.
Historia
Bitwa o Scarif
Gdy wyszło na jaw, że plany Gwiazdy Śmierci znajdują się na planecie Scarif, Eskadra Czerwonych weszła w skład floty Sojuszu, która miała za zadanie przejęcie schematów stacji bojowej Imperium. Podczas tej bitwy Czerwonymi dowodził Garven Dreis.[1]
Bitwa o Yavin
Podczas bitwy o Yavin Eskadra Czerwonych wraz z Eskadrą Złotych latającą na Y-wingach brała udział w szturmie na Gwiazdę Śmierci. Liczyła ona 22 X-wingi, a jej dowódcą był Garven Dreis. Należący do tej eskadry Luke Skywalker zdołał zniszczyć superbroń Imperium. Czerwoni podczas bitwy ponieśli ogromne straty - przeżyli tylko Skywalker oraz Wedge Antilles.[2]
Dalsze walki
Po zniszczeniu Gwiazdy Śmierci Eskadra Czerwonych wraz z nowym dowódcą brała udział w bitwie o Vrogas Vas, która okazała się przegrana dla rebeliantów. W jej trakcie piloci jednostki musieli walczyć z osamotnionym Darthem Vaderem. Choć rebeliantów było 30 to Mroczny Lord Sithów był wybitnym pilotem, niezwykle potężnym użytkownikiem Mocy, a jego TIE Advanced x1 był bardzo wytrzymały, przez co Eskadra Czerwonych poniosła spore straty, a łącznie została zestrzelona połowa pilotów Sojuszu. Vader został strącony dopiero, gdy Skywalker zdecydował się go staranować.[3] Niedługo później Sojusz postanowił pospieszyć na odsiecz oblężonym sprzymierzeńcom z Tureen VII. Wtedy to Czerwoni najpierw brali udział w akcji kradzieży Harbingera, którym rebelianci zamierzali staranować imperialną blokadę Tureen VII. W trakcie potyczki Czerwoni mieli posłać parę MG7 w uprzednio zrobioną przez Millennium Falcona wyrwę. Pierwszy strzał oddał Wedge Antilles, co nie dało żadnych efektów. Drugą próbę podjął Luke Skywalker, lecz ten zamiast odpalić torpedy poleciał prosto do reaktora silników gwiezdnego niszczyciela. Jego śmiały manewr odniósł skutek i zmusił imperialnych do ewakuacji. Przez cały następny tydzień piloci Eskadry Czerwonych stacjonowali nad Harbingerze. Gdy uprowadzony niszczyciel dotarł w końcu nad Tureen VII, Czerwoni mieli za zadanie zniszczyć bazy TIE-ów na księżycach planety oraz zabezpieczyć zrzut zaopatrzenia dla mieszkańców globu. Wywiązali się z obu założeń, przy czym pierwsze z nich w pojedynkę wykonał Luke Skywalker, natomiast drugie reszta jednostki.[4] Kolejnym znanym starciem tej jednostki była potyczka nad planetą Giju, gdy Skywalker, Antilles i nowy dowódca eskadry Arhul Narra osłaniali transport tamtejszych rebelianckich przywódców. Ich misja zakończyła się powodzeniem.[5]
Bitwa o Endor
Gdy nadszedł czas ostatecznej batalii z Imperium, dowódcą Eskadry Czerwonych był Wedge Antilles. Początkowo liderem formacji mógł być Luke Skywalker, ale ten uznał, że woli skupić się na dokończeniu szkolenia na Jedi i byłoby nie w porządku zabrać Antillesowi jego stanowisko.[6] Podczas bitwy o Endor Wedge wraz z Lando Calrissianem lecącym Millennium Falconem zniszczył reaktor nowej Gwiazdy Śmierci.[7]
Znani członkowie
Bitwa o Scarif
- Garven Dreis jako "Czerwony 1"
- Pedrin Gaul jako "Czerwony 5"
- Derek Klivian jako "Czerwony 6"
- Harb Binli jako "Czerwony 7"
- Zal Dinnes jako "Czerwony 8"
- Nozzo Naytaan jako "Czerwony 10"
- Ralo Surrel jako "Czerwony 11"
Bitwa o Yavin
- Garven Dreis jako "Czerwony 1"
- Wedge Antilles jako "Czerwony 2"
- Biggs Darklighter jako "Czerwony 3"
- John D. Branon jako "Czerwony 4"
- Luke Skywalker jako "Czerwony 5"
- Jek Tono Porkins jako "Czerwony 6"
- Nozzo Naytaan jako "Czerwony 9"
- Theron Nett jako "Czerwony 10"
Bitwa o Endor
- Wedge Antilles jako "Czerwony 1"
- Sila Kott jako "Czerwony 2"
- Grizz Frix jako "Czerwony 5"
