Halo

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.

Być może w archiwach są braki.

Ten artykuł wymaga poszerzenia.


Prosimy, rozbuduj go, korzystając z zaleceń edycyjnych.

Halo
Podstawowe dane
Model: Fregata szturmowa SS-54
Rodzaj: Kanonierka
Specyfikacja techniczna
Hipernapęd: Wyposażono[1]
Różne
Właściciele:
Przynależność:



Halo był kanonierką SS-54 zabrakańskiej łowczyni nagród Sugi. W roku 4 ABY posiadała go jej siostrzenica, Jas Emari, która wykorzystywała go na rzecz Nowej Republiki.

Charakterystyka

Halo tak samo jak inne kanonierki tego typu charakteryzował się dwoma bliźniaczymi silnikami. Stworzone były z myślą o szybkich rejsach, a nie pokonywania długich tras. Jego sterownia była wyjątkowo ciasna, przy czym w głównym przedziale ledwo mieściło się kilka osób. Na pokładzie była także toaleta, dwuosobowa cela oraz dwie kajuty. Sporą część rufy zajmowała maszynownia, która była tak nieduża, że obrócenie się w niej sprawiało kłopot.[1]

Historia

W okresie wojen klonów Halo należał do łowczyni nagród imieniem Sugi. W czasach Imperium Galaktycznego posiadała go jej siostrzenica, Jas Emari, która używała go do wykonywania swoich zleceń. W roku 4 ABY na jej pokładzie udała się na Akivę, gdzie miała możliwość zabicia kilku imperialnych celów. Ukryła wówczas kanonierkę w lesie, kilka dni drogi od Myrry. Kiedy na Akivie poznała kilku towarzyszy, przyłączyła się pod ich wpływem do Nowej Republiki, na której zlecenie utworzyli zespół, który polować miał na poszukiwanych przez nich imperialnych. Na pokładzie Halo odlecieli z planety i zaczęli wykonywać swoje pierwsze misje.[2]

W roku 5 ABY na pokładzie statku udali się na Vorlag, gdzie mięli złapać Perwina Gedde'ego. Podczas gdy zespół udał się do fortecy poszukiwanego, w kanonierce został jedynie Temmin Wexley i jego droid Pan Bones. Na sygnał reszty załogi polecieli w stronę budynku i odebrali towarzyszy wraz ze schwytanym Perwinem. Następnie uciekli myśliwcom TIE i udali się na Chandrilę, gdzie poddali się przegrupowaniu.[1]

Po jakimś czasie na pokładzie Halo odbyła się kolejna narada, na której zdecydowano o rozpoczęciu poszukiwań Hana Solo, o co prosiła ich księżniczka Leia Organa. Podzielili oni zadania i zajęli się wykonaniem swoich elementów poszukiwań. Celem wykonania misji statek zabrali Jas Emari i Jom Barell, którzy z jego użyciem udali się na Nar Shaddaa, gdzie szukali informacji na temat Solo. Jas aby uniknąć wpisania statku do rejestrów kosmoportu, w którym się zatrzymali, musiała zapłacić wysoką łapówkę. Kiedy dowiedzieli się czego potrzebowali, wrócili na pokład.[1]

Po przegrupowaniu się i podsumowaniu zdobytych już informacji na pokładzie statku ruszyli na Irudiru, gdzie odnaleźli Solo i postanowili mu pomóc uwolnić schwytanego przez Imperium Chewbaccę. Celem tego schwytali projektującego imperialnego więzienia Golasa Arama, którego zabrali na pokład Halo, aby go przesłuchać. Tam Sinjir zagroził mu torturami, po czym mężczyzna powiedział zespołowi o wszystkim co tylko chcieli wiedzieć.[1]

Wkrótce cała drużyna poleciała na Kashyyyk: Norra i Han Millennium Falconem, a reszta jako rzekoma eskorta na pokładzie pilotowanego przez Jas Halo. Użyli pozyskanych od Arama kodów, dzięki czemu zostali przepuszczeni przez blokadę, wykorzystując przy okazji błąd w imperialnych papierach, przez który kanonierki SS-54 wpisane były w system jako lekkie frachtowce. Po wylądowaniu zostawili Halo obok Falcona na ziemi niedaleko szukanego przez nich Aresztu Ashmeada. Po szybkiej akcji placówka została przejęta przez republikanów, a wyzwoleni z niej więźniowie polecieli na Chandrilę na pokładzie Falcona w towarzystwie Norry, Temmina i uwolnionego z aresztu Brentina. Pozostali członkowie oddziału postanowili zostać i przyłączyć się do walk o wyzwolenie planety.[1]

Wkrótce przeprowadzili atak na Obóz Sordo, którego celem było uwolnienie przetrzymywanych tam niewolników. Po zniszczeniu systemu kontrolującego czipy więźniów Jas wsiadła na pokład Halo i odebrała Sinjira oraz Joma, którzy wykonywali infiltrację w Fortecy dowodzącego planetą wielkiego moffa Lozena Tolrucka.[1]

Przypisy

Źródła