Lekki myśliwiec przechwytujący typu Delta-7 Aethersprite

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.

 To oburzające. Nie macie dowodów!

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł.

To hasło nie posiada kompletu źródeł dla zawartych w nim informacji. Jeśli znasz ich pochodzenie, skoryguj/dodaj ich spis w sekcji Źródła oraz zweryfikuj ich prawdziwość. Następnie poproś Strażników o usunięcie szablonu.

Być może w archiwach są braki.

Ten artykuł wymaga poszerzenia.

Prosimy, rozbuduj go, korzystając z zaleceń edycyjnych i uwag zawartych w dyskusji.

Myśliwiec typu Delta-7 Aethersprite
Podstawowe dane
Pełna nazwa: Lekki myśliwiec przechwytujący typu Delta-7 Aethersprite
Producent: Kuat Systems Engineering[1]
Rodzaj: Myśliwiec kosmiczny
Specyfikacja techniczna
Długość: 8 m[1]
Wysokość: 1,44 m[1]
Szerokość: 3,92 m[1]
Przyspieszenie maksymalne: 5000 G[1]
Prędkość w atmosferze: 12 000 km/h[1]
Uzbrojenie: 2 działa laserowe[1]
Różne
Załoga: [1]
Pasażerowie: Brak
Ładowność: 60 kg lub 300 litrów[1]
Cena: 180 000 cr
Rola: Myśliwiec
Przynależność:



Lekki myśliwiec przechwytujący typu Delta-7 Aethersprite to podstawowy myśliwiec Jedi z czasów końca Starej Republiki. Zaprojektowany został przez Walexa Blissexa, a jego pierwsze egzemplarze zostały oddane do użytku tuż przed wojnami klonów. Jego następcą był myśliwiec Eta-2 Actis.

Charakterystyka

Ten ośmiometrowy myśliwiec został wyposażony w lekkie tarcze oraz dwa szybkostrzelne działka laserowe opatrzone precyzyjnymi komputerami celowniczymi. Aethersprite był zbyt mały na zamontowanie w nim oddzielnego hipernapędu, więc dodatkowo zaprojektowano pierścień TransGalMeg Industries. Posiadał on własny napęd nadprzestrzenny klasy 1 i można było do niego umocować myśliwiec. W przypadku konieczności lądowania w niedostosowanych dla tej maszyny miejscach, pierścień mógł być pozostawiony na orbicie. Z reguły odłączało się go też na czas walki.

Zaletami tych maszyn była lekka konstrukcja, dobra widoczność z kabiny pilota i mocne silniki. Ze względu jednak na słabe uzbrojenie i brak hipernapędu, a w szczególności na niewielką moc tarcz maszyn tych używali głównie Jedi. Brak miejsca na pożywienie i zapas powietrza starczający tylko na pięć godzin[1] także nie był większym problemem dla Jedi, mogącego wejść w trans hibernacyjny, w którym organizm nie potrzebował tych zapasów. Do latania tą maszyną potrzebny był droid astromechaniczny R4. Był on wbudowany w lewe skrzydło myśliwca i zajmował się obliczaniem skoków nadprzestrzennych, niewielkimi naprawami w czasie lotu itp. Droid ten był integralną częścią maszyny i nie mógł być wyjmowany. Dopiero w późniejszym czasie stworzono wersję rozwojową myśliwca Aethersprite, nazwaną Delta-7B, w której powiększono nieco kadłub, dzięki czemu w jego części grzbietowej tuż przed kabiną pilota znalazło się miejsce na gniazdo dla w pełni samodzielnego astromecha.

Historia

Wprowadzenie do służby

Kuat Systems Engineering wyprodukowało pierwsze modele myśliwca na zlecenie Rady Jedi, która dostrzegła zapotrzebowanie na nowe maszyny zwiadowcze dla Jedi. Zostały one przetestowane przez Adi Gallię. Na kilka tygodni przed wybuchem wojen klonów projekt tych pojazdów został jednak poddany modyfikacji - specjalnie na potrzeby Zakonu dodano gniazdo astromecha i możliwość podłączenia pierścienia nadprzestrzennego. W ceremonii oddania statków do użytku uczestniczyli Walex Blissex, kuatańska senator Risi Lenoan oraz Adi Gallia i Aayla Secura. Nowe jednostki zostały następnie rozesłane do Świątyni Jedi na Coruscant oraz placówki szkoleniowej na Kamparasie.

Zamówienie na Deltę-7 spowodowało oburzenie niektórych podatników, którzy chcieli ujawnienia budżetu Zakonu, lecz ich żądania zostały odrzucone przez Departament Sprawiedliwości.

Aethersprite z pierścieniem hipernapędu.

Modyfikacje

Poza modelem Aethersprite Delta-7B, w okresie wojen klonów powstało jeszcze kilka innych wariantów tego myśliwca, w większości testowanych w warunkach polowych przez Jedi, lub też wręcz opartych na osobiście przez nich wprowadzanych modyfikacjach. W ten sposób stworzono myśliwiec w wariancie pościgowym, który był w stanie osiągać prędkość do 1260 km/h w atmosferze, co czyniło go praktycznie niedoścignionym przez jakiekolwiek inne maszyny kosmiczne i sprawiło, że był regularnie wykorzystywany do misji, podczas których trzeba było przebić się przez blokadę wrogich sił. Z drugiej strony, do zadań wiążących się z prowadzeniem walki z myśliwcami przeciwnika, a szczególnie z dużą ilością maszyn pilotowanych przez droidy, stworzono wersję Aethersprite o zwykłej prędkości, ale znacznie zwiększonej zwrotności - szacunkowo o około dwadzieścia procent. Wariant pościgowy kosztował trzysta dwadzieścia tysięcy kredytów (dwieście czterdzieści tysięcy w przypadku maszyny używanej), a przeznaczony do walki kołowej - odpowiednio po dziesięć tysięcy taniej. Była to cena znacznie wyższa niż w przypadku jednostki podstawowej, co sprawiło, że żaden z nich nie stał się podstawowym standardem dla Aethersprite. Zwłaszcza, że szykowani byli już skuteczniejsi następcy tego myśliwca.

Maszyna Plo Koona.

Sławni piloci

Do rycerzy Jedi korzystających z tej maszyny należeli między innymi Obi-Wan Kenobi (starł się tym myśliwcem ze Slave'em I Jango Fetta) i Anakin Skywalker (swojej znacznie przebudowanej Delcie-7 nadał on nazwę Azure Angel). Na Aethersprite latali także Saesee Tiin - jego maszyna była znacząco dozbrojona i wyposażona we wbudowany hipernapęd klasy trzeciej - oraz Adi Gallia i Plo Koon. Z czasem Jedi przesiedli się na nowo skonstruowaną maszynę Eta-2 Actis, natomiast kolejne modele z linii Delta (np. dwumiejscowy Delta-12 Skysprite) trafiły na otwarty rynek.

Modele

  • Fine Molds
    • Jedi Starfighter (wersja z pierścieniem lub bez) - skala 1:72, model plastikowy

Ciekawostki

Przypisy

Źródła

Zobacz kolekcję grafik dotyczących
Delty-7 Aethersprite.
Źródło: „https://ossus.pl/index.php?title=Lekki_myśliwiec_przechwytujący_typu_Delta-7_Aethersprite&oldid=492863”