Klatooine/Legendy

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.

Przejdź do wersji kanonicznej.
Przeglądasz legendarną wersję tego artykułu.


Być może w archiwach są braki.

Ten artykuł wymaga poszerzenia.


Prosimy, rozbuduj go, korzystając z zaleceń edycyjnych.

Klatooine
Astrografia
Region: Zewnętrzne Rubieże[1]
Sektor:
Układ: Klatooine[1]
Współrzędne: S-9[1]
Geografia
Typ: Pustynna
Klimat: Suchy
Dominujący krajobraz: Pustynie
Ważne miejsca:
Społeczeństwo i inne
Rząd: Starszyzna
Ludność:
Główne miasta: Treema
Przynależność:




Klatooine była pustynną planetą położoną w układzie o tej samej nazwie w Gromadzie Si'Klaata na terenie Zewnętrznych Rubieży. Był to ojczysty świat rasy Klatooinian i znany był z występującego tylko na niej wintrium oraz zbudowanej z niego Fontanny Przedwiecznych. Od roku 44 ABY, po tym jak Klatooine zerwała Traktat Vontorski, planeta dołączyła do Sojuszu Galaktycznego.

Charakterystyka

Klatooine położona była niedaleko granicy Otchłani, w Gromadzie Si'Klaata i stanowiła ostatni punkt Trasy na Kessel. Była to piaszczyska planeta, na której dominował suchy klimat, z kosmosu zaś miała ona żółtawy kolor przetykany nielicznymi plamami zieleni oraz oceanami. W jadrze Klatooine powstawała substancja zwana wintrium, która następnie przedostawała się w małym stężeniu do gleby planety, dzięki czemu mogły tam rosnąć takie rośliny jak pak'pah. Z witrum zbudowana była również Fontanna Przedwiecznych, znajdująca się na Pustynia Derelkoos formacja naturalna otoczona przez miejscowych kultem. Najstarszym miastem na planecie, za razem jej stolicą, była Treema, znajdująca się w okolicy Fontanny. To w niej znajdował się pałac zajmowany przez rządzącą planetą Starszyznę.[2]

Historia

Rdzenna rasa planety, Klatooianie, wyewoluowała z miejscowego psowatego gatunku zwierząt i w ostateczności stała się jedną najstarszych kultur w galaktyce. Kilkadziesiąt tysięcy lat przez bitwą o Yavin 4, na Klatooine rozpoczął się proces pękania skorupy planety, w wyniku czego powstała Fontanna Przedwiecznych. Ostatecznie doprowadziło to około roku 25100 BBY do podpisania przez ówczesnego przywódcę Klatooinian, Baradę M'Beg, Traktatu Vontorskiego, na mocy którego, w zamian za ochronę Fontanny, Klatooinianie zgodzili się na wieczną służbę u Huttów. Pakt był przestrzegany bez żadnych sprzeciwów przez tysiąclecia, aż do wojny z Yuuzhan Vongami, kiedy to Huttowie zostali poważnie osłabieni. Chociaż sama planeta nie ucierpiała, to brak pełnego zainteresowania ze strony ich protektorów spowodował, iż Klatooine podupadło, co szczególnie widoczne było w jej stolicy, Treemie. Ponadto osłabienie Huttów sprowokowało powstanie ruchów wśród miejscowej młodzieży, która zaczęła pragnąć wolności. Sytuacja jednak wciąż pozostawała stabilna, aż do roku 44 ABY, kiedy to Fontanna została uszkodzona przez załogę należącej do Zaginionego Plemienia Sithów fregaty, Starstalkera. Chociaż, dzięki reakcji Huttów pod wodzą Toogi Jalliissi Grala, sprawców udało się złapać, to na planecie wybuchały zamieszki, podczas których klatooiniańcy słudzy, nawet dobrze traktowani, zaczęli atakować swoich właścicieli. Pomimo faktu, iż sam Traktat Vontorski, wyrokiem Calrissiana i Jainy Solo, nie został złamany, to nasiliły się oddolne ruchy abolicjonistyczne, a także osłabiła się pozycja Starszyzny.[2] Ostatecznie powstały organizacje, których celem było wyswobodzenie Klatooine, których przykładami były Front Obrony Istot Rozumnych oraz Ruch Obrony Wolności, z czego ten pierwszy był organizacją terrorystyczną. Niedługo potem doszło jednak do nieformalnych rozmów między tymi ugrupowaniami a Sojuszem Galaktycznym, reprezentowanym przez Leię Organę, w których role mediatora pełniła Tenel Ka. W wyniku rozmów zawarto porozumienie, na mocy którego Padnel Ovin potępił terrorystyczną działalność swojego brata, zaś samo Klatooine złożyło podanie o dołączenie do Sojuszu. Na planetę przybyła również pierwsza oficjalna delegacja Jedi.[3] Prośba Klatooine została spełniona i niedługo potem przedstawicielem planety w Senacie Galaktycznym został Padnel Ovin, który ostatecznie pełnił również funkcję tymczasowego przywódcy Sojuszu.[4]

Przypisy

Źródła