Klon-medyk
|
|
| Klon-medyk |
| Data założenia | 22 BBY |
| Wyposażenie |
|
| Przynależność |
Klony-medycy byli żołnierzami, przeszkolonymi dodatkowo w zakresie niesienia pierwszej pomocy i opatrywania ran. Poza tradycyjnym ekwipunkiem szeregowca wyposażeni byli w pakiety medyczne. Od pozostałych klonów odróżniali się za pomocą czerwonego krzyża, umieszczonego na lewym naramienniku.
Wyposażenie i zadania
Medycy pełnili tę samą funkcję, co szeregowi żołnierze, używali więc blasterów DC-15S (DC-15A były zbyt duże – sanitariusz musiał być szybki i mobilny) oraz detonatorów termicznych. Ponad to, aby móc wykonywać pracę lekarza, Wielka Armia Republiki zaopatrzyła ich w pakiety medyczne, w skład których wchodziły między innymi bacta i środki znieczulające[1]. Poza tym sanitariusze używali wibroskalpeli, wypalaczy skalpela laserowego oraz droida FX-3.
Medycy współuczestniczyli w atakach szturmowych, przerywając swój udział w walce, aby pomóc rannym braciom. Zadaniem sanitariusza było udzielenie pierwszej pomocy: oczyszczenie rany, opatrzenie jej oraz podanie leków znieczulających. W miarę możliwości sanitariusze mieli też dopilnować transportu poszkodowanych do szpitala polowego. Od pozostałych żołnierzy odróżniali się oni czerwonym krzyżem na naramienniku[2].
Medycy-komandosi
W każdej drużynie komandosów, poza saperem, zwiadowcą i sierżantem, znajdował się medyk. Jego oczywistym zadaniem było opatrywanie rannych towarzyszy. Poza tym wkładał taki sam wkład w misję, jak pozostali członkowie – od pozostałych sanitariuszy odróżniał się specjalistycznym wyszkoleniem komandosa oraz zwiększoną niezależnością.
