Frachtowiec typu DeepWater
|
|
| Frachtowiec typu DeepWater |
| Podstawowe dane | |
|---|---|
| Pełna nazwa: | MC DeepWater-class light freighter |
| Producent: | Mon Calamari Shipyards |
| Rodzaj: | Frachtowiec |
| Specyfikacja techniczna | |
| Długość: | 45 m |
| Prędkość w atmosferze: | 950 km/h |
| Prędkość w kosmosie: | 6 |
| Hipernapęd: | Klasy 2 |
| Uzbrojenie: | 1 podwójne działko laserowe (wieżyczka) |
| Różne | |
| Załoga: | 2 |
| Pasażerowie: | 6 |
| Ładowność: | 85 t |
| Cena: | 99 000 cr |
| Przynależność: | Kalamaryjskie Konsorcjum Handlu Zewnętrznego |
Frachtowce typu DeepWater to unikalna seria jednostek, która miała w zamierzeniu być trzonem lekkiej floty handlowej Kalamara. Seria dziesięciu tysięcy tych lekkich statków transportowych została wyprodukowana na potrzeby Kalamaryjskiego Konsorcjum Handlu Zewnętrznego, chociaż pewna ilość egzemplarzy trafiła do innych odbiorców, niekoniecznie związanych z Mon Calamari, i dlatego na krótko przed wybuchem wojen klonów pojedyncze egzemplarze DeepWaterów można było napotkać tu i ówdzie u handlarzy używanymi statkami kosmicznymi. Możliwe było też zamówienie nowych sztuk u producenta. Krótko po przejęciu Kalamara przez Imperium Galaktyczne, kalamariański operator tych jednostek został z dnia na dzień rozwiązany, a frachtowce wyprzedano na aukcjach w ręce prywatnych właścicieli.
Charakterystyka
Tym, co czyniło tę jednostkę unikalną, a także w pełni zasługującą na swoją nazwę, była jej hybrydowa natura. Statek ten był bowiem przystosowany do poruszania się po wodzie, a co więcej także pod jej powierzchnią. Szybka rekonfiguracja osłon z trybu obronnego na hermetyzująco-przeciwciśnieniowy, przełączenie się z repulsorów na napęd magnetohydrodynamiczny i jednostka do podróży kosmicznych stawała się pełnoprawną łodzią podwodną. Tarcze energetyczne, które w kosmosie skutecznie chroniły go przed mikrometeorami czy ogniem przeciwnika, skutecznie wspomagały i tak wytrzymały kadłub, pozwalając frachtowcowi schodzić na głębokości przynajmniej kilometra bez obawy o integralność poszycia czy problemy z manewrowaniem.
DeepWater mógł służyć jako hydroplan, startując z powierzchni wody. Miał jednak też cały garnitur innych środków pozwalających mu na działanie w różnych warunkach zewnętrznych. Wyposażony był w normalne podwozie do wykorzystania na standardowych lądowiskach, w nieprzebijalne pompowane pontony zewnętrzne ułatwiające utrzymanie się na wodzie nawet przy bardzo dużym obciążeniu (przy masie roboczej odpowiednią wyporność zapewniał sam kadłub), a także systemy uchwytów do wykorzystania podczas dokowania w przestrzeni kosmicznej. Na sterburcie posiadał śluzę z wysuwanym tunelem o samouszczelniającej się głowicy, pozwalającą stworzyć hermetyczne połączenie z inną jednostką zarówno w kosmosie, jak i pod wodą, nie wymagając nawet, aby ta "inna jednostka" miała w danym miejscu właz.
Frachtowiec był przyzwoicie uzbrojony: standardowo posiadał umieszczone w wieżyczce na grzbiecie podwójne działko laserowe mocą odpowiadające broni wojskowej, a część egzemplarzy wyposażono także w wyrzutnie torped i nie-protonowych pocisków kosmicznych, lecz standardowych, do użycia w warunkach wodnych. Zgodnie z kalamariańską tradycją wyposażono go też w rezerwowe osłony, w przypadku uszkodzenia systemów podstawowych uzupełniające powstałe z tego powodu braki. Osłony w trybie podwodnym nie były w stanie zapewniać pojazdowi ochrony takiej, jak w kosmosie, jednak i tak w minimalnym stopniu pomagały neutralizować ataki. Tego nie posiadała żadna klasyczna łódź podwodna czy okręt nawodny.
Zgodnie z kalamariańską filozofią budowania statków i okrętów, każda jednostka z serii DeepWater była nieco odmienna od innych. Stosunkowo duży nacisk położono jednak na to, aby podstawowe parametry były identyczne. Silniki były solidne i zapewniały wysoką prędkość w przestrzeni kosmicznej i w atmosferze. Systemy czujników (umieszczone w "bulwie" w dolnej części kadłuba) odpowiadały cywilnym standardom. Kokpit frachtowca przystosowany był dla trzech osób: pilota, drugiego pilota oraz operatora tarcz i systemów wykrywania oraz komunikacji. Mógł go jednak swobodnie pilotować jedna lub dwie osoby. W centrum kadłuba znajdowało się pomieszczenie rekreacyjne, otoczone kajutami dla załogi. Na burtach natomiast umieszczono dwie ładownie, mogące w sumie pomieścić około 85 ton ładunku. Każda z nich wyposażona była we własną windę ładunkową. W przypadku konieczności fracht można jednak także było ładować za pośrednictwem głównej rampy wejściowej, choć w większości konfiguracji wymagało to opróżnienia na ten czas pomieszczenia rekreacyjnego. Jedynym problemem dla załogi i pasażerów nie należących do rasy Kalamarian mogła być kwestia systemów podtrzymywania życia, które fabrycznie kalibrowane były na potrzeby kalamariańskie. W związku z tym, powietrze mogło wydawać się niektórym zbyt wilgotne.
Historia
Do znanych posiadaczy frachtowca typu DeepWater należał Kal Skirata, który wraz z grupą klonów-komandosów wykorzystywał go podczas poszukiwań Kaminoanki Ko Sai. Jednostka ta, kupiona od rodiańskiego handlarza na Agamarze i ochrzczona mianem Aay'han, została oczywiście szybko dozbrojona i dodatkowo opancerzona.
Źródła
