Diada Mocy
|
|
Diada Mocy była niezwykłą manifestacją Mocy zdarzającą się raz na wiele pokoleń łączącą specyficzną więzią dwie wrażliwe na nią osoby. Jej główną istotą było to, że osobnicy tworzący tę dwójcę mieli możliwość panowania nad życiem. Ostatnią diadą Mocy byli Rey Skywalker i Ben Solo.
Opis
Osobników złączonych diadą Mocy wyróżniało kilka specyficznych cech: ich połączenia telepatyczne były najsilniejsze z możliwych — tak zaawansowane, że mogli wchodzić w interakcję, a nawet toczyć pojedynki na miecze świetlne pomimo przebywania w różnych miejscach. Jednakże widywali wtedy wyłącznie siebie, nie otoczenie drugiego z nich. W trakcie walki między diadą Mocy, przedmioty znajdujące się w otoczeniu jednego mogły się teleportować do otoczenia drugiego. Zespolone w ten sposób osoby cechowały się podobną potęgą w Mocy — kiedy jeden z nich rósł w siłę, drugi szybko mu dorównywał. Między innymi właśnie dzięki byciu zespoloną z Benem Solo, Rey posiadała potencjał w Mocy na poziomie Skywalkerów, choć nie pochodziła z tego rodu.[1] Potężni użytkownicy Mocy mogli dodatkowo wzmacniać połączenia między zespolonymi osobami, by ci mogli to sobie uświadomić. Ich połączenia telepatyczne w takich przypadkach zachodziły mimowolnie. Tak między innymi uczynił Snoke z Rey i Kylo Renem.[2] Jednak główną istotą diady Mocy było to, że mieli oni możliwość panowania nad życiem. Właśnie ta cecha umożliwiła Darthowi Sidiousowi przywrócenie do życia swojego sklonowanego ciała w pełnym znaczeniu tego słowa — po prostu wyciągnął energię życiową ze swojej wnuczki i ostatniego żyjącego dziedzica Skywalkerów.[1]
Historia
Diady Mocy tworzyły osoby rodzące się w podobnym przedziale czasowym, ale zdarzały się bardzo rzadko — raz na kilkaset lat. W czasach Zasady Dwóch, Sithowie próbowali sztucznie zespolić się w ten sposób w Mocy. Najpierw próbował tego Darth Plagueis ze swoim uczniem Darthem Sidiousem, ale daremnie. Po nastaniu Imperium Galaktycznego, Palpatine próbował powtórzyć ten eksperyment z własnym uczniem, Darthem Vaderem, ale ta próba także skończyła się fiaskiem.[3]
Ostatnim w historii galaktyki takim przypadkiem byli Ben Solo i Rey Skywalker (urodzeni odpowiednio w 5 ABY i 15 ABY).[1] Pierwszy raz zdali sobie z tego sprawę w 34 ABY, kiedy to druga z nich zaczynała odkrywać w sobie Moc. Ich umysły zostały wtedy połączone przez Snoke'a, przez co parę razy nawiązali mimowolne połączenia telepatyczne. Był to podstęp Naczelnego Wodza, by zwabić do siebie Rey i wyciągnąć z niej lokalizację kryjówki Luke'a Skywalkera.[2] Kolejne takie połączenia miały miejsce rok później, w 35 ABY, w trakcie wydarzeń związanych z powrotem imperatora Sheeva Palpatine'a. Wtedy to Kylo Ren pragnący przeciągnąć na swoją stronę Rey kilka razy łączył się z nią telepatycznie przekazując jej, iż jest ona wnuczką Dartha Sidiousa. Poprzez takie połączenie nawiązali nawet pojedynek na miecze świetlne. W trakcie walki Rey między innymi zniszczyła podest z maską Dartha Vadera, a sam artefakt teleportował się na Kijimi, gdzie znajdował się jej oponent — tym samym Kylo zrozumiał, iż jego przeciwniczka znajduje się w jego komnatach na Steadfaście. Ostatni raz właściwości diady Mocy zostały wykorzystane podczas finałowego starcia na Exegolu — Rey wpierw teleportowała do rąk Bena miecz świetlny jego dziadka, by ten miał czym pokonać Rycerzy Ren, a potem Darth Sidious wykorzystując fakt, że diada Mocy miała możliwość panowania nad życiem, wyciągnął z tej dwójki energię życiową, by samemu w pełni powrócić do życia.[1]
Przypisy
Źródła
- Battlefront II (DICE) (Tylko wspomniana)
- Przebudzenie Mocy (Pierwsze pojawienie)
- Ostatni Jedi
- Skywalker. Odrodzenie (Pierwszy raz zidentyfikowana jako Diada Mocy)
- Skywalker. Odrodzenie. Opowieść filmowa
- The Rise of Skywalker: The Visual Dictionary