Dejah Duare

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.
Dejah Duare
Data i miejsce śmierci: 18 BBY, Coruscant
Miejsce pochodzenia: Zeltros
Rasa: Zeltronka
Kolor włosów: Szkarłatne
Kolor oczu: Czerwone
Przynależność: Imperium Galaktyczne




Dejah Duare to Zeltronka mieszkająca na Coruscant, była partnerką w interesach Caamasjanina, Vesa Voletty. Jak każdy przedstawiciel swojej rasy posiadała zdolności teleempatyczne, pomagało jej to w dostosowaniu nastroju rozmówcy, z korzyścią dla własnych celów.

Biografia

Śledztwo

Dejah udała się do byłego rycerza Jedi, Jaxa Pavana, który był detektywem na Coruscant. Chciała dobić targu na pomoc w opuszczeniu planety-miasta dla niej i jej partnera. Była zdesperowana, gdyż zaznaczyła, że cena nie gra roli. Zaczęła również roztaczać swoje feromony, aby skłonić Jedi do właściwej decyzji. Jax przyjął zlecenie, jednak dlatego, że czuł potrzebę pomocy Zeltronce, a nie dzięki właściwościom feromonom, przed którymi chronił się Mocą.

Gdy wraz z Pavanem udała się do swojego apartamentowca zastała tam martwego Vesa, leżącego na podłodze w kałuży krwi. Po tym zdarzeniu, charakter zlecenia uległ zmianie, przed odlotem chciała wyjaśnić kim był morderca jej przyjaciela.

Po wielu fałszywych tropach, między innymi prowadzącymi do złodzieja dzieł sztuki Spa Fona, ślad wskazywał na barona Umbera. Gdy Jax powiedział o swoich przypuszczeniach, Zeltronka nie mogła w nie uwierzyć. Twierdziła, że baron Umber to zaufany i oddany przyjaciel oraz wielbiciel sztuki Vesa.

Gdy Jedi wygłosił swoje oskarżenia względem barona, ten zaprzeczył. Jax sprawdził jego prawdomówność Mocą, baron mówił prawdę. Pavan wiedział, że zabójca pochodzi z rodziny barona, więc oskarżył jego żonę baronową Kirmę. Urażona baronowa stanowczo zaprzeczyła tym oskarżeniom. Wtedy zabrał głos robot protokolarny rodziny Umber, modelu 3PO. Z powodu cierpienia swojej pani, baronowej Kirmy zabił Vesa, gdyż jak twierdził, Dejah wydzielała feromony, którym ulegał baron, przez co Kirma chodziła nieszczęśliwa. Baron zapewnił, że nie zdradził żony z Zeltronką, wyraził natomiast zdumienie, że maszyna może być tak samowolna. Baronowa natomiast wzruszyła się czynem swojego sługi lecz nie pochwaliła go, bo jak jej mąż szanowała zmarłego artystę. Robot w akcie zadanej sobie pokuty uległ samozniszczeniu. Po rozwiązaniu zagadki śmierci Voletty, Dejah postanowiła wrócić na swoją rodzinną planetę Zeltros, jednak tuż przed odlotem, w kosmoporcie zmieniła zdanie i dołączyła do drużyny Pavana. Pełniła funkcję w niej funkcję osoby, która dzięki swoim zdolnościom wydzielania feromonów i wpływania na emocje, mogła wymusić u każdej osoby wszystko co było niezbędne do działalności grupy, natomiast jej pieniądze stały się głównym środkiem utrzymania organizacji, do której dołączyła.

Zamach na Palpatine'a

Pewnego dnia Sakiyanin, Tuden Sal zlecił I-Pięć zabicie samego Imperatora Palpatine'a, argumentując ten niebezpieczny plan tym, że roboty nie mają emocji i nie są wyczuwalni w Mocy. Dejah po wysłuchaniu jego planu jako pierwsza z grupy nie zapałała optymizmem do tego trudnego przedsięwzięcia. Powołała się na osobiste uczucia Jaksa oraz na fakt, że może być ostatnim żyjącym Jedi, który może wyszkolić następców Zakonu Jedi.

Po wizycie Jaksa u przywódcy Whiplasha, Yimmona i wyrażeniu opinii rycerza na temat zamachu, w ponownym głosowaniu Zeltronka zmieniła swoje dotychczasowe stanowisko i poparła działania prowadzące do śmierci uzurpatora. Oszukała w ten sposób Rhinanna oraz Dena, którzy wraz z nią obiecali głosować przeciw tej niebezpiecznej misji. Dejah argumentowała zmianę swojego głosu tym, że śmierć Imperatora przyniesie ukojenie galaktyce.

Dejah miała niewyjaśnioną słabość do użytkowników Mocy, stale kusiła Jaksa swoimi feromonami, a gdy Kajin Savaros dołączył do grupy, Dejah przywitała go bardzo ciepło, wyraziła również opinię, że młody adept powinien zostać padawanem Jaksa. Pavan zauważył, że tuż po pojawieniu się Kaja w ich mieszkaniu wpływ Zeltronki zmienił częściowo kierunek z niego samego na młodego adepta. Jednocześnie Den zaczął odczuwać wrogość względem Zeltronki, sądząc, że chce ona zdobyć Jaksa, w tak krótkim czasie po śmierci starego partnera. Dejah nie miała również najlepszych stosunków z Laranth, która też czegoś oczekiwała uczuciowo od Pavana.

W rozmowie na temat zamachu, starszy Jedi odkrył, że rzeźby Voletty mają właściwości maskowania w Mocy i zakłócania telepatii, Zeltronka wielce zasmuciła się, że jej zmarły partner mógł ją oszukiwać w każdym momencie ich wspólnego życia. Rhinann zgłosił się na ochotnika do pocieszenia zasmuconej Zeltronki, gdyż prowadził wywiad odnośnie boty. Dejah wyraziła swoje uczucia, że nikt do tej pory nie ukrywał się przed nią ze swoimi emocjami, poczuła się oszukana przez osobę, którą kochała. Rhinann po wysłuchaniu jej żali, opowiedział jej o wyciągu z boty. Po wysłuchaniu jego opowiadania i rozmowie z Denem, Dejah postanowiła zawiązać z nimi sojusz, aby Jax nie zażył wyciągu z rośliny i nie zginął w zamachu na Imperatora. Gdy Dejah wyszła ze swojego pokoju, Jax poprosił Zeltronkę o dostęp do rzeźb Voletta, gdyż mogłyby zapewnić stałą ochronę dla niego i Kaja, przed Inkwizytorami. Duare wahała się wiedząc, że rzeźby są cenne i nie do odtowrzenia, gdyż artysta nie żyje. Po zapewnieniu, że I-Pięć zapamięta ustawienia rzeźb i że ich pierwotna postać nie ulegnie zatraceniu Dejah zgodziła się na to przedsięwzięcie.

Zeltronka roztaczała stopniowo swój wpływ na Kaja. Gdy wychodziła chłopak wpadał w panikę, twierdząc, że jest odrzucony przez własną rodzinę i że za wszystko jest winny Palpatine. Dzięki swoim zdolnościom, często w takich sytuacjach była jedynym środkiem uspokajającym chłopca. Jax cieszył się, że chłopak po atakach wraca do normy lecz mimo, iż pokazał chłopcu jak uodpornić się na feromony, ten bardzo silnie reagował na to co chce mu przekazać Zeltronka.

Dejah, Rhinann oraz I-Pięć postanowili wziąć Kaja na spacer po ulicach planety-miasta. Przechadzka nie trwała długo, gdy Duare zobaczyła w jednej z szyb odbicie Inkwizytora. Kaj chcąc potwierdzić jej przypuszczenia posłał wici Mocy do umysłu widzianej w oknie osoby, przez co ujawnił ich położenie. Inkwizytorów było trzech, Savaros nakazał ukryć się Dejah i Rhinannowi w pobliskiej kawiarni. Do Kajina i I-Pięć wkrótce dołączyli Laranth oraz Jax. Podczas walki I-Pięć zabił jednego z napastników, a zagrożoną śmiercią Laranth uratował Kajin zabijając drugiego Inkwizytora. Rhinann widząc szalejącą walkę prosił Dejah, aby uciekli i schowali się dalej od miejsca wydarzeń, czemu Zeltronka stanowczo się sprzeciwiła. Trzeci Inkwizytor uciekł, po czym udali się swojej kryjówki.

Zdrada i śmierć

Dejah bardzo lubiła życie w stanie podniecenia. Nic nie działało na nią tak jak Moc. Po poznaniu Jaksa oraz Kaja chciała doświadczyć tej siły lecz przez blokowanie umysłów przez Jedi, nie mogła tego zrobić. Po walce z Inkwizytorami nawiązała kontakt z jedynym, który przeżył zaoferowała wydanie przyjaciół w zamian za dotknięcie Mocy.

Gdy Jax w obawie o wykrycie ich w pracowni Voletty, zarządził przeniesienie ich do kwatery głównej Whiplasha, Laranth zgłosiła się, aby dostarczyć Kaja specjalnie wyznaczoną trasą. Dejah jako członek grupy znała plan podróży Savarosa i Twi'lekanki. Zdradziła Vaderowi jej przebieg. W konsekwencji tamci zostali schwytani przez Inkwizytorów i przetransportowani do Imperialnego Biura Bezpieczeństwa.

Jax po otrzymaniu wieści od Yimmona, że Laranth i Kaj zostali porwani, zarządził akcję ratunkową. Dejah wraz z Rhinannem i Pavanem w przebraniu Inkwizytora udali się na spotkanie z Vaderem, w celu rzekomego przekazania mu I-Pięć. Na miejscu spotkania Zeltronka ujawniła swą zdradę, twierdząc, że to nie było nic osobistego, chciała tylko doznać uczucia Mocy.

Dejah stała niewzruszenie, gdy Vader odebrał Laranth botę i gdy zażądał od Jaksa okruchu pyronium. Dostał go bez walki, gdyż Pavan wiedział, że na ówczesny czas nie miał szans pokonania Sitha. Gdy Czarny Lord zażył ekstrakt z boty, jego Moc niepohamowanie wzrosła. Dejah zbliżyła się by go dotknąć i doświadczyć jego potęgi. Została odepchnięta przez potężną wiązankę Mocy, przez co poniosła śmierć.

Źródła