Bantha/Legendy

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.

Przejdź do wersji kanonicznej.
Przeglądasz legendarną wersję tego artykułu.


Być może w archiwach są braki.

Ten artykuł wymaga poszerzenia.

Prosimy, rozbuduj go, korzystając z zaleceń edycyjnych.

Bantha
Występowanie: Tatooine[1][2]
Środowisko: Pustynne[1]
Żywotność: 80-100 lat[2]
Przeciętny wzrost: 250 cm[3]
Przeciętna masa:
  • Waga po narodzeniu: 50 kg[2]
  • Waga dojrzałego osobnika: 4000 kg[2]
Kolor futra: Brązowe



Banthy były dużymi, roślinożernymi ssakami, charakteryzującymi się długą, kudłatą sierścią i potężnymi, spiralnie skręconymi rogami.

Charakterystyka

Banthy zamieszkiwały pustkowia Tatooine, choć nie ustalono czy była ona ich macierzystą planetą. Można je było spotkać również na wielu słabo uprzemysłowionych globach, na które prawdopodobnie zostały sprowadzone przez pierwszych osadników. Nie miały problemów z zaadaptowaniem się do nowych, ciężkich warunków, panujących na powierzchni pustynnego, niegościnnego świata. Banthy były bardzo wytrzymałe na brak jedzenia i wody.[3]

Zwierzęta te, charakteryzujące się inteligencją i wyjątkowo towarzyskim usposobieniem, zbierały się w stada, liczące około dwudziestu pięciu osobników, którym dowodziły najstarsze, największe, a także najbardziej doświadczone samice. Pozostawały one w stałej czujności, wypatrując drapieżników, mogącym im zagrozić, takich jak smoki krayt, czy też anooby, specjalizujące się w polowaniach na młode banthy.[2]

Stado banth.

Po pewnym czasie, gdy przewodząca samica starzała się coraz bardziej, odstępowała swoją rolę innej, równie doświadczonej, kandydatce. Jeśli stado stawało się zbyt liczne, rozdzielało się na mniejsze grupy, nad którymi pieczę przejmowały najsilniejsze banthy płci żeńskiej.[2]

Ssaki te słynęły ze swojej siły. Mogły dźwigać na grzbiecie ciężary dochodzące do pięciuset kilogramów lub czterech pasażerów z poganiaczem. Przy każdym kroku kołysały się z boku na bok, co czasem przyprawiało początkujących jeźdźców o mdłości.[3]

Banthy właściwie nie miały szyi. Jej brak nadrabiały długimi, giętkimi językami, wyjątkowo wrażliwymi i skomplikowanymi pod względem budowy. Zawierały one specjalne receptory węchowe, wspomagające nozdrza, ukryte pod grubą warstwą futra. Zwierzęta wykorzystywały języki do zdobywania pożywienia i wody, podnoszenia przedmiotów oraz wyrażania nastroju w danej chwili.[3][2]

Porównanie głów samicy i samca banthy.

Spiralnie skręcone rogi banth przyrastały o dodatkowy segment z każdym kolejnym rokiem i mogły być wyrazem tego, w jakich warunkach przyszło żyć danemu osobnikowi. Grube i rozwinięte dowodziły, że stworzenie miało pod dostatkiem pokarmu, oraz cieszyło się dobrym zdrowiem, podczas gdy chude i popękane niejednokrotnie były świadectwem zagłodzenia.[2] U banth występował dymorfizm płciowy – rogi samców były zdecydowanie bardziej okazałe niż u samic. Po ciąży trwającej trzydzieści miesięcy, na świat przychodziło jedno młode. Zwierzęta te osiągały dojrzałość seksualną w wieku dwudziestu lat.[2]

Dorastające osobniki znajdowały się pod baczną opieką stada. Odłączenie się od grupy było zazwyczaj dla młodych cieląt wyrokiem śmierci, jednakże niektóre z nich, w obliczu podobnych doświadczeń, kształtowały w sobie siłę, pozwalającą im na przetrwanie w samotności.[4] Przemierzające Tatooine banthy żywiły się między innymi porostami, ukrytymi wśród szczelin skalnych bądź pod piaskami rozległych pustyń.[5]

Żyjące na wolności osobniki walczyły w obronie swojego stada i młodych. Zaatakowane najczęściej rzucały się do ucieczki. Gdy jednak sytuacja tego wymagała, broniły się, otaczając ciasnym kręgiem samice wraz z cielętami i starając się ugodzić wroga swymi rogami. Udomowione banthy stały się doskonałymi zwierzętami pociągowymi. Na wielu planetach były wykorzystywane także w charakterze bojowym.[3][5] Czasami, podczas walk o dominację, ssaki unieruchamiały się nawzajem rogami, co w rezultacie oznaczało śmierć dla obu osobników. Nie mogąc się oswobodzić, po pewnym czasie pojedynkujące się samce padały z wyczerpania. Jeżeli stracie miało miejsca na powierzchni Tatooine, ich martwe ciała wkrótce zostawały przysypane przez piaski pustyni.[2]

Banthy charakteryzowały się wyjątkowo wrażliwymi językami.

Banthy wykazywały zastanawiającą fascynację szczątkami swoich zmarłych przodków, gromadząc je w określonych miejscach – nazywanych cmentarzyskami. Skupione nad pozostałościami po dawno zmarłych osobnikach, delikatnie i czule je dotykały. Samice, które straciły swoje młode, nierzadko pokonywały wiele kilometrów, by dostarczyć ich pozbawione życia ciała na teren cmentarzyska. Uważało się, że przebywanie w takim miejscu przynosiło pecha.[2]

Spełniając w głównej mierze rolę zwierząt pociągowych, udomowione banthy stały się dla wielu społeczeństw cennym źródłem mięsa i futra, z którego wyrabiane były elementy odzieży. Na niektórych planetach buty, wykonywane ze skóry owych ssaków, były uznawane za towar luksusowy. Co więcej, kości i rogi banth były wykorzystywane do tworzenia narzędzi, zabawek oraz ozdób.[5]

Przez pewien czas, bantha zwyczajna (Bantha majorus[5])[6] była jedyną znaną odmianą tego gatunku, zamieszkującą Tatooine. Jak się jednak okazało, na powierzchni pustynnego świata swoje siedlisko znalazły także bantha karłowata[7] – znacznie mniejsza i bardziej płochliwa niż jej powszechnie występująca kuzynka, żyjąca wśród kanionów i klifów sterczących pośród odległych pustkowi – oraz bantha wydmowa[8] – smuklejsza i posiadające mniej futra, przystosowana do życia w wysokich temperaturach okolic równika, odporna na braki jedzenia i wody.[2]

W odróżnieniu od wielu innych podgatunków, czaszki banth z Kashyyyka zdobiły, w miejscu rogów, wielkie kościane płyty. Co więcej, stworzenia te wykształciły charakterystyczne pazury, umożliwiające im poruszanie się wśród porastających planetę drzew wroshyr. Banthy, w zależności od miejsca występowania, różniły się od siebie wielkością, umaszczeniem, czy też zachowaniem społecznym. Jak przypuszczano, wiele nieznanych szerzej odmian tych zwierząt, zamieszkujących powierzchnie licznych światów, rozsianych po galaktyce, wciąż nie doczekało się skatalogowania.[5]

Banthy i Tuskeni

Człowiek Pustyni dosiadający banthę.

Stworzenia te stały się ulubionym środkiem transportu Ludzi Pustyni. Siedmioletnim Tuskenom podczas specjalnej ceremonii zostawały ofiarowane banthy tej samej, co oni, płci. Młodzieńcy zdobywali wiedzę, jak opiekować się, wychowywać i dosiadać szybko dorastającego ssaka. Kiedy osiągali dojrzałość, łączyła ich ze zwierzęciem głęboka więź uczuciowa, jakby jeździec i jego wierzchowiec zespolili się w jedną całość.[3][2]

Po tym, jak Ludzie Pustyni pobierali się, także ich banthy łączyły się w pary, dzięki czemu więzy łączące stworzenia i ich opiekunów stawały się jeszcze silniejsze. Często, gdy małżeństwo Tuskenów wydawało na świat syna lub córkę, zwierzęta także obdarzały ich potomstwem takiej samej płci.[2]

Kiedy właściciel banthy zginął, zwierzę wpadało w szał i zachowywało się jakby chciało odebrać sobie życie. Gdy trochę ochłonęło, zostawało wypędzone na pustynię, by dalej radziło sobie samo. Zdarzało się, że osierocona bantha popełniała samobójstwo, skacząc z klifu. Jeśli zaś Tusken został pozbawiony banthy, wędrował na pustkowia, by odszukać nowego wierzchowca. Nierzadko kończyło się to śmiercią z głodu i pragnienia.[3][2]

Ludzie Pustyni zbierali kości banth, wykorzystując je między innymi do budowy swoich namiotów.[2]

Ciekawostki

  • Kapłani Dim-U oddawali banthom cześć, uważając je za zwierzęta święte i widząc w nich boskich posłańców.[4]
  • Sketto używały liniejących włosów banth do budowy gniazd.[2]
  • W przeciwieństwie do pozostałych podgatunków, banthy z planety Talasea wykazywały się większą agresją.[9]
  • Słonica Mardji zagrała banthę w Nowej nadziei. Była przebrana w kostium składający się z futra oraz lekkiego "hełmu" z rogami. Mimo, że słonica była bardzo dobrze wytresowana, było jej trudno wytrzymać w kostiumie i w czasie kręcenia filmu często próbowała go z siebie ściągnąć.[9]
  • Stado banth, wędrujące przez pustynię w Powrocie Jedi, zostało dodane w edycji specjalnej klasycznej trylogii.

Przypisy

Źródła

Zobacz kolekcję grafik dotyczących
banth.
Źródło: „https://ossus.pl/index.php?title=Bantha/Legendy&oldid=338922”