Statek napowietrzny

Statek napowietrzny był typem pojazdu atmosferycznego, który został opracowany przez arcylorda Edella Vraia w roku 2975 BBY. Był to pierwszy od tysiącleci rodzaj pojazdu, który był w stanie przetransportować Zaginione Plemię Sithów z Keshtah Minor na Alanciar. Ze względu na swoje skomplikowanie i stosowanie łatwopalnego wodoru, statki napowietrzne zostały porzucone na rzecz żaglowców produkowanych przez Alanciari.

Charakterystyka

Statki napowietrzne składały się z dwóch części. Drewnianej gondoli oraz balonu wypełnionego helem. Po obu stronach gondoli, która mogła być wykonana z pędów hejarbo lub drewna vosso, znajdowały się miejsca dla jednego lub dwóch uvaków, w zależności od rozmiaru statku, które zapewniały napęd oraz sterowanie pojazdem. Dzięki odpowiednio zaprojektowanym uprzężom zwierzęta te mogły odpoczywać i jeść w czasie lotu, co znacznie wydłużyło dystans, jaki były w stanie pokonać. Czasza balonu, wykonana z materiału produkcji keshirskich rzemieślników, który usztywniał się pod wpływem ciśnienia, miała kształt wznoszącego się dzwonu oraz była wyposażona w system umożliwiający szybkie spuszczenie znajdującego się w niej gazu. Ze względu na wykorzystanie wodoru, statki napowietrzne były bardzo wrażliwe na atak wszelką zapalająca bronią. Duże jednostki Hebanowej Floty wyposażone były dodatkowo w ostrza znajdujące się na czole gondoli, zaś czasze ich balonów pokryte były malowidłami.

Historia

Prace nad opracowaniem nowego środka transportu zostały zlecone Edellowi Vraiowi przez Wielkiego Lorda Varner HiltsVarnera Hiltsa]] niemal od razu po odkryciu w roku 3000 BBY istnienia Alanciaru. Nowo mianowany arcylord przez lata próbował obmyślić sposób pokonania dzielącego kontynenty morza, jednak bezskutecznie. Drewno roślin rosnących na Keshtah Minor było albo zbyt ciężkie, lub zbyt delikatne, aby przetrwać trudy morskiej podróży. Dopiero po dwudziestu latach od rozpoczęcia prac Vrai zmienił podejście i zaprojektował pojazd unoszący się dzięki balonowi wypełnionemu wodorem, który pozyskiwany był z krateru Wieży Sessal. Po trzech latach od tego momentu, wynalazca ponownie znalazł się w martwym punkcie, gdyż nie było sposobu na sterowanie pojazdami. Wiele z wysłanych na próbne loty grup nigdy nie powróciło, gdyż kapryśne wiatry posyłały pojazdy na ziemię lub pozostawiały je w bezruchu na środku oceanu. Dopiero na początku roku 2975 BBY arcylord postanowił zmienić podejście i zwiększyć rozmiary gondoli oraz wykorzystać uvaki, aby zapewniały napęd. Dzięki temu statki napowietrzne zostały ostatecznie dopracowane, a on sam stanął na czele ekspedycji składającej się z trzech pojazdów, Candry, Lilii oraz Dann Itry, które jako pierwsze dotarły na nowy ląd. Zostały one jednak zniszczone, lecz Sithowie zdołali wysłać telepatyczną wiadomość do Tahv, skąd następnie wyruszyła grupa sześćdziesięciu okrętów, nazwana Hebanową Flotą, którą dowodził Korsin Bentado. Straż Nadbrzeżna Alanciaru ponownie zdołała zdziesiątkować siły inwazyjne, lecz część z Sithów zdołała przeżyć i przejąć kontrolę na kontynentem i odciąć się od Plemienia. Nie trwało to jednak długo, gdyż Hilts przybył na Alanciar na pokładzie kolejnego statku, Good Omen, wraz z Joganem Halderem, którego Świadectwo pozwoliło Sithom z Zaginionego Plemienia przejąć pełnię władzy bez dalszego rozlewu krwi. Ze względu na pozyskanie od Alanciari technologii budowy okrętów żaglowych, statki napowietrzne zostały przez nie zastąpione.

Źródła

• Zaginione Plemię Sithów: Pandemonium (Pierwsze pojawienie)