Florn
|
|
Florn, nazywany również Flornie, był człowiekiem i cyborgiem żyjącym w czasie galaktycznej wojny domowej. Początkowo służył jako pilot, lecz wypadek zmusił go do opuszczenia oddziału. Około roku 0 BBY był barmanem w kantynie Zero Angle.
Biografia
W pewnym okresie swojego życia Florn dołączył do Marynarki Imperialnej i został pilotem myśliwca TIE, lecz w czasie jednej z misji jego maszyna rozbiła się, zaś sam mężczyzna został poważnie ranny. Jego nogi, jedno z ramion oraz oczy zostały zastąpione implantami. Nie mogąc dłużej pilotować, Florn nie opuścił jednak szeregów Imperium Galaktycznego, lecz został barmanem w kantynie Zero Angle w bazie na księżycu Axxila III. Dbał o to, aby w jego lokalu zacierały się podziały między pilotami latającymi w atmosferze, a tymi latającymi w próżni kosmicznej, gdyż uważał, iż niczym się oni nie różnili i obie grupy od śmierci oddzielały jedynie ich umiejętności. Posiadał również astromecha o imieniu Błyskawica, który pomagał mu utrzymywać porządek w lokalu.
W roku 0 BBY, krótko po bitwie o Yavin, nieświadomy porażki Imperium Florn obsługiwał swoich gości. Wśród nich obecni byli piloci Eskadry Nashtah, którzy ledwo co wrócili po bitwie o Portocari, oraz Eskadry Banshee, którzy powrócili po wydarzeniach na Phindar. Barman zdawał sobie sprawę ze zdenerwowania pilotów pierwszej eskadry i obserwował jak jeden z nich, Huck Trompo, zaczyna śpiewać hymn swojego oddziału próbując sprowokować innych obecnych. Następnie podał pilotom zamówione przez dowódcę Nashtah, Saxa Hastura, ebly. Gdy Trompo ponownie rozpoczął swój śpiew, a dołączyli do niego kolejni piloci, zaś inny oddział rozpoczął swój własny hymn, Florn przyglądał się temu wszystkiemu, lecz nie reagował. Dopiero gdy przekrzykiwanie przerodziło się w bijatykę, barman wysłał Błyskawicę do działania, sam zaś szedł kilka kroków za droidem. Gdy astromech znalazł się już na miejscu, cyborg nakazał mu aktywować emiter soniczny na pięć sekund, a gdy donośny dźwięk ostudził zapał walczących, mężczyzna wskazał na Trompo mówiąc, iż to on wszystko zaczął, na co droid potraktował go ładunkiem elektrycznym. Porażony pilot, gdy już doszedł do siebie, zwrócił się z pretensjami do barmana, iż ten kazał go dodatkowo ogłuszyć, na co Florn odparł, iż świetnie sobie dawał rade z tym sam. Następnie nakazał pilotom podać sobie dłonie za zgodę, na co ci przystali niechętnie. Gdy goście sprzątali po bijatyce, barman zwrócił się do nich przypominając im, czemu Zero Angle traktuje równo wszystkich pilotów. Powiedział im, iż tylko ich własne umiejętności ratują ich przed śmiercią, gdyż w ich maszynach nie ma osłon. Następnie wskazał droidowi jego miejsce za ladą, zaś pilotom zwrócił uwagę na znajdujące się powyżej niego holograficzne portrety poległych i powrócił za bar. Gdy zauważył, iż dowódcza Nashtah oraz Heiwei Akrone z Banshee rozmawiają ze sobą, Florn nakazał obu eskadrom zająć wspólny stolik, gdyż jeden połamali wcześniej w czasie walki. Dłuższą chwilę potem spokój w kantynie został ponownie zakłócony, gdy do środka wszedł komandor Weller. Oficer podszedł do Florna i poprosił go o koreliańską brandy, na co cyborg wyjął dwie szklanki i nalał do obu. Gdy mężczyźni je opróżnili, Weller położył dłoń na zdrowym ramieniu barmana, ten zaś odwzajemnił gest. Następnie Florn wysłuchał, jak nowy gość Zero Angle informuje zebranych o zniszczeniu Gwiazdy Śmierci i postawieniu floty w stan gotowości. Po tych słowach Weller skinął pilotom oraz barmanowi i opuścił lokal. Gdy pozostali piloci również szykowali się do wyjścia, jedna z Nashtah, Tana Chellaine, podeszła do ściany z podobiznami poległych i zwróciła się do Florna mówiąc, iż wkrótce pojawi się ich więcej. Barman zaczął czyścić szklanki i oparł, iż był tego świadomy, lecz pilotka mogła zrobić tylko jedno. Upewnić się, żeby na każdy portret jaki pojawi się w Zego Angle, w barze rebeliantów pojawiły się dwa.
Ciekawostki
Mimo, iż na ilustracje Johna Van Fleeta Florn posiada jedynie jeden implant oka, a oba jego ramiona są zastąpione cybernetycznymi kończynami, w tekście opowiadania mowa jest o implantach obu oczu i jedynie jednej ręki. Jest to jeden z przykładów rozbieżności między początkowym założeniem Jasona Fry'a przestawionymi grafikowi a końcową postacią opowiadania.[1]
Przypisy
Źródła
- Last Call at the Zero Angle (Pierwsze pojawienie)
