Pazaak

Pazaak była to gra karciana, której największa popularność miała miejsce w czasach Starej Republiki, około roku 4000 BBY. Zwykle grało się w nią hazardowo na kredyty, choć często także w celach relaksacyjnych.

Karty

Każdy z graczy posiadał dwie talie: talię główną złożoną z kart o wartościach liczbowych od 1 do 10, oraz liczącą dowolną ilość kart talię dodatkową, w skład której wchodziły:

• karty zwykłe (o wartościach od 1 do 6)
• karty o wartościach ujemnych (od -1 do -6)
• karty o wartościach zmiennych - przy wykładaniu na stół gracz decydował, czy karta miała się liczyć jako dodatnia, czy ujemna (od 1 do 6)
• karty podwajające - ich wartość równała się wartości ostatniej karty pociągniętej przez gracza
• karty łamacze remisów - jeżeli obu graczy osiągnęło w rundzie wynik remisowy, wykładający tę kartę - wygrywał rundę

Przed rozrywką każdy gracz wybierał z talii dodatkowej 10 kart, spośród których następnie losował cztery - te miały stanowić jego rękę.

Przebieg rozgrywki

Fragment stołu do gry w pazaaka.

Partia pazaaka składała się z trzech do pięciu rund - zwycięzca trzech rund stawał się zwycięzcą partii i zazwyczaj zgarniał stawkę, o którą toczyła się gra.

W ramach rundy gracze na przemian ciągnęli z puli, złożonej z talii podstawowych, jedną kartę o losowej wartości i kładli ją odkrytą przed sobą na stole. Po każdym ciągnięciu dany gracz miał prawo dołożyć jedną kartę z ręki, a następnie podjąć decyzję, czy chciał spasować, czy też kontynuować. Po tym następowała tura drugiego gracza.

Jeżeli gracz spasował, drugi kontynuował grę aż do momentu, w którym zdecydował się spasować lub wynik się rozstrzygał. Po zakończeniu rundy karty z puli wracały do niej - wykorzystanych kart z ręki nie można było już używać aż do zakończenia partii.

Wygrana

Ogólnym zadaniem gracza w każdej rundzie było zebranie 20 punktów. Runda kończyła się, gdy:

• Jeden lub obaj gracze osiągali 20 punktów.
• Obaj gracze pasowali - wtedy wygrywał ten, który osiągnął wynik najbliższy, ale nie przekraczający 20.
• Jeden z graczy po zakończeniu swojej rundy miał na stole karty o wartości przekraczającej 20 tzw. kupa - wówczas automatycznie przegrywał.

Historia

Pazaak był najbardziej rozpowszechniony na zurbanizowanych światach, m.in na Nar Shaddaa i Taris. W okresie Starej Republiki popularna była wędrowna gra w pazaaka. Popularność tej gry została przyćmiona wraz z pojawieniem się sabaka.

Źródła

• Knights of the Old Republic (Pierwsze pojawienie)