Wirus Błękitnego Cienia
|
|
Wirus Błękitnego Cienia (WBC) to śmiercionośny wirus, który kilka pokoleń przed wybuchem wojen klonów rozprzestrzenił się po wielu planetach galaktyki, po jakimś czasie został wytępiony. W trakcie wspomnianego konfliktu współpracujący z Separatystami doktor Nuvo Vindi przywrócił go jednak do życia. Nowa forma wirusa cudem nie wydostała się jednak poza obręb laboratorium Vindiego.
Historia
Nie wiadomo, w jakich okolicznościach doszło do pierwotnych narodzin i ekspansji WBC, nieznane są również okoliczności, w jakich został on wytępiony.
Podejrzewany o niestabilność emocjonalną doktor Vindi uzyskał niezbędne fundusze na rozwój swoich badań ze strony hrabiego Dooku. Laboratorium w najwyższej tajemnicy wzniesiono na bagnach Naboo. Zadaniem uczonego było nie tylko odtworzenie wirusa, lecz także usprawnienie go tak, by rozprzestrzeniał się również drogą powietrzną, a nie tylko wodną, jak dotychczas. Później miał go po prostu wypuścić na wolność: dzięki temu siły Republiki zostałyby zdziesiątkowane, po czym wojska Separatystów, na które składały się niemal wyłącznie siłą rzeczy niewrażliwe na WBC droidy, bez trudu odniosłyby zwycięstwo. Sam Vindi postawił sobie za cel zniszczenie istot organicznych, które wywołały całą wojnę.
Podziemny kompleks został jednak odkryty przez Jar Jara Binksa i Padmé Amidalę, którzy stali się świadkami narodzin wirusa zdolnego podróżować w atmosferze. Kilka godzin później na laboratorium natarły siły Republiki, dowodzone przez Anakina Skywalkera, Obi-Wana Kenobiego i Ahsokę Tano. Bomby, które miały posłużyć do uwolnienia groźnej choroby, zostały zabezpieczone, a ich twórca aresztowany. Mimo to jeden z prywatnych droidów doktora zdołał ocalić ostatnią fiolkę z WBC, umieścić ją w jednej z bomb i zdetonować. Pancerne grodzie zdołały odciąć podziemne korytarze od świata zewnętrznego, razem jednak z grupą klonów, Tano, Amidalą (wszyscy oni zostali zainfekowani), Binksem i resztką droidów, które przystąpiły do realizacji planu awaryjnego: przedarcia się przez zapory i pozwolenia wirusowi na dokończenie dzieła, które zaczął w laboratorium.
Mimo osłabiającej ich choroby, więźniowie zdołali zlikwidować wszystkie maszyny. Skywalker i Kenobi tymczasem wyruszyli na Iego, by zdobyć świeżo odkryte remedium na, wydawałoby się, nieuleczalną zarazę: korzeń Reeksa. Ich misja zakończyła się powodzeniem, wszyscy zainfekowani zostali wydobyci z kompleksu i uleczeni.
Charakterystyka
Naturalna wersja WBC rozprzestrzeniała się jedynie w wodzie. Działała niezwykle szybko, niektóre gatunki (jak na przykład shaaki) ginęły nawet w kilka sekund po spożyciu choć niewielkiej ilości skażonej cieczy. Rozprzestrzeniające się w atmosferze dziecko doktora Vindi sprowadzało zgon dopiero po kilku godzinach. Symptomami zakażenia był początkowo kaszel, później pojawiały się znamiona na skórze i ogólne wyczerpanie organizmu.
Obie odmiany wirusa były widoczne gołym okiem w postaci chmury błękitu, od którego wziął on zresztą swą nazwę.
Źródła
Wirus błękitnego cienia (Pierwsze pojawienie)- Tajemnica tysiąca księżyców