Rankor felucjański
|
|
Rankor felucjański był podgatunekiem rankora żyjącym na Felucji. Jeden z tych rankorów urządził sobie masakrę w Akirze około roku 20 BBY w której sam poległ.
Charakterystyka
Ta odmiana cechowała się rogami ułożonymi w jednej linii, od nasady ogona, aż po czoło. Podgatunek posiadał również wyjątkowo długie nogi oraz płat skórny łączący łokcie z łopatkami. Miały gruby pancerz, tak jak w przypadku odmiany leśnej, usiany małymi, lecz ostrymi jak brzytwa kolcami. Wyjątkowo jak na rankory, w ich ciałach znajdowała się znaczna ilość tłuszczu, która powodowała zmarszczki i fałdy na ciele. Jednak te czynniki nie były defektami podgatunku, wręcz przeciwnie, wszystko to tworzyło bardzo grubą warstwę obronną, chroniącą zwierzęta nawet przed laserami. Posiadały bardzo mały przełyk, który niezbyt pasował do ich apetytu; czasem potrafiły zjeść dwóch Felucjan naraz podczas biegu.
Ciekawa w tym podgatunku była umiejętność bardzo wysokiego skakania i rozumienia basica oraz uczuć wypowiadanych podczas rozmów, lub monologów. Ich sposób poruszania był bardzo wydajny, dzięki niemu zwierzęta mogły osiągać znaczne prędkości. Ręce odrywały podczas biegu znaczącą rolę, gdyż to one stanowiły główny napęd. Był bardzo silne w górnych kończynach. Były samotnikami i żyły w rzadkich lasach planety, lub niedaleko osad Felucjan, czyli ich źródła pożywienia. Zabezpieczenia przed drapieżnikami małych tubylców nie działały na rankory felucańskie, więc możliwe, że zwierzęta wykształciły tą umiejętność podczas ewolucji.
