B-wing E

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.
B-wing E
Podstawowe dane
Pełna nazwa: B-wing Enhanced Heavy Assault Starfighter
Producent: Slayn & Korpil
Rodzaj: Myśliwiec kosmiczny
Specyfikacja techniczna
Długość: 16,9 m
Silniki: JZ-5 Fusial Thrust Engine
Prędkość w atmosferze: 1000 km/h
Prędkość w kosmosie: 70 MGLT
Hipernapęd: HYd-997, klasy 2
Uzbrojenie:
Osłony: Sirplex ZR-41
Różne
Załoga:
Ładowność: 50 kg
Cena: 250 000 cr
Rola: Ciężki myśliwiec szturmowy
Przynależność: Nowa Republika



B-wing E (Enhanced) to wersja rozwojowa B-winga, jednego z najciekawszych i równocześnie najcięższych myśliwców Sojuszu. Maszynę tę zaczęto wprowadzać do służby za czasów Nowej Republiki, jednak ze względu na inne priorytetowe zadania był to proces dość powolny.

Charakterystyka

Opis myśliwca

Aby myśliwiec ten mógł rzeczywiście angażować się w walkę z cięższymi okrętami, znacznie wzmocniono jego kadłub oraz osłony, kosztem niewielkiej redukcji zwrotności. Strata ta jednak nie była tak duża, jak można by się tego obawiać - dzięki przedłużeniu kokpitu i wygospodarowaniu w nim miejsca dla operatora uzbrojenia, pilot mógł koncentrować się wyłącznie na sterowaniu myśliwcem, co w ostatecznym rozrachunku wyrównywało nieco trudniejsze sterowanie maszyną. Wspomniane stanowisko operatora uzbrojenia wyposażone było w niezależny system stabilizacyjny, co ułatwiało celowanie np. podczas wykonywania przez myśliwiec uników, jak również dodawało kolejny skomplikowany mechanizm mogący zawieść w krytycznym momencie. B-wing E był szybszy od swojego poprzednika, co zwiększało jego wytrzymałość w niesprzyjających warunkach, jak i pozwalało na sprawniejsze wykonywanie ataków przeciw nawet silnie bronionym celom. Uzbrojenie w tym myśliwcu zostało nieco zmienione: pozbawiono go jednej z wyrzutni torped, za to zwiększając zapas amunicji do drugiej do 8 sztuk. Zamiast działka laserowego i blasterów wyposażono go w dwa działka laserowe o sumarycznej mocy większej, niż ciężkie działo w pierwszych wersjach B-W.

Odmiany

Odmianą B-winga E była wersja E2 - główną wprowadzoną w niej modyfikacją była możliwość podwieszenia dodatkowego zasobnika z 12 torpedami protonowymi. Zasobnik ten można było łatwo zdemontować i wymienić na nowy, co znacznie skracało czas uzupełniania uzbrojenia w sytuacjach bojowych. Mógł on też być odrzucany w czasie lotu, z czego piloci często korzystali w przypadku walki kołowej - B-wing z dodatkowym obciążeniem stawał się jeszcze mniej zwrotny. Wiadomo, że w warunkach polowych niektórzy mechanicy przerabiali zasobniki i wyrzutnie torped B-wingów poprzednich wersji (B-W i B-W/E) tak, aby mogły ze sobą współpracować, jednak były to modyfikacje nielicencjonowane i nikt nie gwarantował ich sprawnego działania.

Wyprodukowano także kilka zmodyfikowanych B-wingów E przeznaczonych do działania w charakterze niewielkiej jednostki kurierskiej. Charakteryzowały się one szerokim kokpitem, w którym obaj członkowie załogi siedzieli obok siebie, a przestrzeń za kabiną przeznaczona była na niewielki luk ładunkowy (lub dla trzeciego pasażera). Maszyny tego typu stosowane bywały jako osobiste promy niektórych dowódców wojskowych Republiki - admirał Gial Ackbar przez pewien czas latał właśnie tego typu jednostką.

Jednostki typu B-wing E używane były jeszcze 137 lat po bitwie o Yavin.

Źródła

Pierwotna wersja tego artykułu pochodzi z zasobów Stoczni Sluis Van. Artykuł umieszczony za wiedzą i zgodą Zarządu Stoczni.