Atmosferyczny lądownik szturmowy
|
|
 |
Być może w archiwach są braki.
Ten artykuł wymaga poszerzenia. Prosimy, rozbuduj go, korzystając z zaleceń edycyjnych i uwag zawartych w dyskusji. |
| Atmospheric Assault Lander |
| Podstawowe dane | |
|---|---|
| Producent: | Sienar-Jaemus Army Systems[1] |
| Rodzaj: | Transportowiec |
| Specyfikacja techniczna | |
| Długość: | 17,83 m[1] |
| Wysokość: | 6,3 m[2] |
| Szerokość: | 6,05 m[2] |
| Silniki: | 4 podświetlne silniki jonowe SJAS-210[1] |
| Prędkość w atmosferze: | 900 kph[2] |
| Prędkość w kosmosie: | 1900 G[2] |
| Hipernapęd: | Brak[2] |
| Uzbrojenie: | 1 przeciwpiechotne działo blasterowe F-Z0[1] |
| Kadłub: | JonoRuda Xerradin[2] |
| Osłony: | Posiada[1] |
| Różne | |
| Załoga: | |
| Pasażerowie: | 20 szturmowców[3] |
| Rola: | Transport oddziałów szturmowych. |
| Przynależność: | Najwyższy Porządek[4] |
Atmosferyczny lądownik szturmowy, w skrócie AAL od Atmospheric Assault Lander, i nazywany również transportowcem Najwyższego Porządku, był jednym z typów transportowców produkcji Sienar-Jaemus Army Systems. Jednostki tego typu stosowane były przez Najwyższy Porządek i mogły szybko i skutecznie przewozić dwa oddziały szturmowców, unikając ostrzału przeciwlotniczego na wystarczająco długo, by odstawić desant na miejsce.[3] Wykorzystano go między innymi w trakcie ataku na niewielką osadę na Jakku.[4]
Budowa
Kadłub AAL miał podłużny kształt, który, dzięki wzmocnieniu pancerzem, gwarantował odbijanie się wiązek blasterowych wroga w czasie lądowania. W przedniej części pojazdu znajdował się przedział dla transportowanych wojsk, który mógł pomieścić do 20 szturmowców i zakończony był rampą. W tylnej zaś znajdowały się przedział reaktora oraz systemy podtrzymywania. Pojazd wyposażony był w generator frontalnych tarczy ochronnych, znajdował się w połowie długości statku, a dodatkowo wzmacniany był przez układ pomocniczy znajdujący się ponad rampą, a obok którego znajdował się zestaw czujników oraz reflektor wykorzystywany podczas nocnych lądowań i do oślepiania wrogów. Zewnętrzny pancerz kadłuba wypełniony był komorami wypełnionymi gazami obojętnymi, które tłumiły blasterowe wiązki. W dolnej części kadłuba znajdował się czujnik terenu, a także repulsory.[1] W czasie lądowania statek opierał się na wysuwanych goleniach lądowniczych.[3] Za główny napęd jednostki służyły cztery podświetlne silniki jonowe SJAS-210.[1]
Przedział transportowy wyposażony był w słabe oświetlenie, które zapewniało gotowość do walki jednostkom, podczas nocnych walk. Dodatkowo wyposażony był w stojaki na broń, a w jego dachu znajdował się właz ewakuacyjny. W środkowej części pojazdu znajdował się przedział dla załogi, którą stanowił jeden pilot oraz strzelec. Kierowanie pojazdem odbywało się z wysuniętej ponad kadłub wieżyczki, co zapewniało lepszą widoczność pilotowi podczas lądowania, możliwe jednak było sterowanie również za pomocą konsoli ze środka pojazdu, lecz sposób ten był mniej efektywny i zapewniał gorsze panowanie nad statkiem. Strzelec zaś miał dostęp do przeciwpiechotnego działa blasterowego F-Z0, którym mógł sterować osobiście stojąc na podnoszonej platformy, bądź zdalnie z przedziału załogi. Działo zapewniało osłonę ogniową pod katem 240 stopni. [1]
Przypisy
Źródła
- C-3PO (komiks)
- Poe Dameron 1: Eskadra Czarnych, część 1
- Poe Dameron 2: Eskadra Czarnych, część 2
- Przebudzenie Mocy (Pierwsze pojawienie)
- Ostatni Jedi
- Przebudzenie Mocy: Słownik ilustrowany (Pierwszy raz zidentyfikowany jako Atmospheric Assault Lander)
- Przebudzenie Mocy: Niesamowite przekroje (Pierwszy raz zidentyfikowany jako atmosferyczny lądownik szturmowy)
- Poe Dameron: Flight Log
First Order Transporter w Databanku
