Droid-myśliwiec tri-fighter

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.
(Przekierowano z Tri-fighter)
Być może w archiwach są braki.

Ten artykuł wymaga poszerzenia.


Prosimy, rozbuduj go, korzystając z zaleceń edycyjnych i uwag zawartych w dyskusji.

Droid-myśliwiec tri-fighter
Podstawowe dane
Producent: Colla Designs / Phlac-Arphocc Automata Industries
Rodzaj: Myśliwiec kosmiczny
Specyfikacja techniczna
Długość: 5,4 m
Prędkość w atmosferze: 1050 km/h
Hipernapęd: Brak
Uzbrojenie:
Różne
Załoga: Brak
Pasażerowie: Brak
Ładowność: 20 kg
Cena: 20 000 cr
Przynależność: Konfederacja Niezależnych Systemów



Droid-myśliwiec tri-fighter to bezzałogowy myśliwiec wykorzystywany przez Separatystów w czasach wojen klonów, następca droidów-sępów.

Geneza

W miarę wprowadzania przez Starą Republikę do służby nowych typów myśliwców, należące do Separatystów zwykłe droidy-sępy wniesione w posagu przez Federację Handlową powoli zaczęły stawać się przestarzałe. Nawet wielka przewaga liczebna nie była już w stanie pomóc im w starciu z Delta-7 Aethersprite pilotowanymi przez Jedi. Okazało się też, że ciężkie i dobrze chronione myśliwce klonów także nie stanowiły tak łatwego łupu, jak na przykład N-1 podczas konfliktu na Naboo. Prymitywne były też obwody sztucznej inteligencji droidów, co sprawiało, że praktycznie każdy żywy pilot był je w stanie przechytrzyć podczas walki kołowej. Dlatego dowództwo postanowiło zwrócić się do producentów droidek o nową jednostkę do walk w przestrzeni, tym razem do wykorzystania już nieco mniej masowo, ale nadal niemal wyłącznie przeciw siłom myśliwskim nieprzyjaciela.

Charakterystyka

W ten właśnie sposób powstał Tri-fighter (nie mylić z późniejszym Tri-fighterem - "łapsem", składakiem wykorzystywanym przez piratów w czasach po bitwie o Endor). Nowy droid był zgodnie z tradycją niewielki, bezzałogowy, zwrotny (chociaż mniej od swojego poprzednika, "sępa") i szybki, co przydawało się szczególnie podczas walki z twardymi, ale dość powolnymi ARC-170. Miał też znacznie usprawnioną sztuczną inteligencję, a także zwiększony zasięg, dzięki zastosowaniu nowego, wysoko wydajnego reaktora.

Nazwa tri-fightera pochodziła od jego trójstronnej symetrii, zainspirowanej wyglądem czaszki prehistorycznego drapieżnika z Colla IV. Trzy pylony z działkami laserowymi otaczały kulę centralną, a trzy zespoły niezależnych dysz napędzały ten myśliwiec i ułatwiały mu walkę kołową. Jako dodatek do uzbrojenia strzeleckiego, maszyna ta wyposażona była też w wyrzutnię rakiet, z której odpalano zarówno zwykłe pociski, jak i rakiety-nosicieli insektoidów.

Ciekawostki

  • W polskiej wersji Labiryntu zła myśliwce Tri są raz określone jako maszyny załogowe. W oryginalnej wersji książki błąd ten się nie pojawia.

Źródła

Pierwotna wersja tego artykułu pochodzi z zasobów Stoczni Sluis Van. Artykuł umieszczony za wiedzą i zgodą Zarządu Stoczni.