Maus Monare

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.

Maus Monare był mężczyzną i pilotem służącym w siłach Marynarki Imperium Galaktycznego w końcowym okresie galaktycznej wojny domowej. Był dowódcą Eskadry Szafir i posługiwał się sygnałem wywoławczym Dowódca Szafirów. Znany był jako osoba, która uwielbiała akcję.

Biografia

Maus Monare dołączył do Marynarki Imperialnej jakiś czas przed rokiem 4 ABY i w końcu awansował na dowódcę Eskadry Szafir. Wraz ze swoimi ludźmi brał udział w bitwie o Endor, w czasie której eskadra przypisana była do gwiezdnego niszczyciela typu Imperial o nazwie Vigilance. Mężczyzna siedział za sterami swojego TIE/ln, gdy w pewnym momencie w stronę linii okrętów Imperium Galaktycznego ruszyły siły Rebelii. W związku z tym pilot otrzymał od admirał Rae Sloane rozkazy ustawienia swojego oddziału na pozycji obronnej, a gdy rozpoznano, że w stronę Vigilance lecą trzy korwety typu Korweta CR90, Mausowi polecono opracować taktykę przechwycenia wrogich statków. Nie mógł jednak ruszyć od razu do ataku, lecz miał oczekiwać na sygnał, co nie przypadło mu do gustu. Kiedy byli już gotowi, mężczyzna zameldował o tym fakcie oficer łącznościowej Ives. Jak tylko korwety zbliżyły się i rozpoczęły atak, Monare otrzymał pozwolenie na działanie i wraz ze swoimi ludźmi zaatakował wrogie jednostki. Gdy tarcze ochronne jednej z korwet zawiodły, Maus wraz ze swoimi ludźmi wykorzystał to i zniszczył statek. Ostatecznie atak został odparty, lecz Eskadra Szafir straciła łącznie sześciu ludzi. Nie był to jednak koniec bitwy i gdy upadła osłona Gwiazdy Śmierci, a Millennium Falcon poprowadził rebelianckie myśliwce wgłąb stacji bojowej, Maus poprosił o pozwolenie na pościg za nimi. Admirał Sloane odmówiła, lecz mężczyzna ponownie przesłał zapytanie, które znowu spotkało się z odmową. W zamian za to, Eskadra Szafir otrzymała rozkaz powrotu na pokład niszczyciela, który następnie skoczył do układu Annaj wraz z pozostałościami floty.

Źródła