Koros-Strohna

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.
Światostatek (Koros-Strohna)
Podstawowe dane
Producent: Yuuzhan Vongowie
Specyfikacja techniczna
Długość: 10 km[1]
Szerokość: 10 km[1]
Przyspieszenie maksymalne: 1100 G[1]
Hipernapęd: Klasy 1,5[1]
Różne
Rola:
  • Statek bojowy
  • Statek transportowy
Przynależność: Yuuzhan Vongowie



Światostatek (w języku Yuuzhan Vongów Koros-Strohna) to typ ogromnego statku Yuuzhan Vongów o średnicy 10 kilometrów, wykonanego z korala yorik.

Masywne światostatki powstały dzięki bioinżynierii Yuuzhan Vongów i stanowiły chlubę ich koralowej floty. Pełniły przede wszystkim funkcję transportową, gdyż tysiąclecia wcześniej ojczyzna Yuuzhan została zniszczona i cała populacja tej rasy znalazła się na światostatkach, szukając nowych planet do zamieszkania. Ponadto statki te pełniły również funkcję bojową, a podczas przedłużających się bitew służyły za stały grunt dla jednostek swojej floty.

Biorąc pod uwagę wielkość i uzbrojenie, światostatek można porównać tylko do superniszczyciela gwiezdnego klasy Eclipse.

Charakterystyka

"Koros-Strohna jest wszystkim, co poznałem. Przebywałem na tym statku przez całe moje życie."
— Anonimowy wojownik Yuuzhan Vongów[2]

Koros-Strohna składał się z głównej części, wyglądającej jak spłaszczone jajo, oraz ramion, które upodabniały go do galaktyki. Główna część światostatku składała się z pojedynczej masy korala yorik o przeciętnej długości 10 kilometrów. Ów koral yorik formował z innymi materiałami organicznymi symbiotyczną więź, dzięki której statek mógł wytworzyć broń oraz systemy napędowe i obronne. Natomiast ramiona (zwoje) światostatku przydawały się w regionach o słabym polu grawitacyjnym. Na każdym ramieniu zakotwiczonych było wiele skoczków koralowych. Po rozwinięciu, ramiona służyły za "kosmiczne żagle".[1]

Światostatek był żywym i świadomym organizmem, potrafiącym komunikować się z yuuzhańskimi pilotami. W skład każdego światostatku mogła wchodzić mała armia - średnio było to ponad 5000 wojowników i ich skoczków koralowych.[1]

Światostatki rosły wraz z wiekiem, którego średnia wynosiła ponad 500 lat (najstarszy światostatek na który natrafiły siły Nowej Republiki - Baanu Miir - miał ponad 1000 lat). Stare światostatki ostatecznie chorowały i umierały. Można je było rozpoznać po kolorze dovin basali i stopniowo przyciemniającym się systemie oświetlenia statku.[1]

Światostatek i statki Yuuzhan podczas inwazji.

System napędowy opierał się głównie na dovin basalach. Były to kuliste organizmy zdolne wytwarzać studnie grawitacyjne. Gdy wykrywały określone pole grawitacyjne, potrafiły "uczepić się" go i przyciągać statek w tę stronę, w rezultacie go napędzając. Każdy Koros-Strohna posiadał tuziny dovin basali, z czego średnica każdego wahała się od jednego do trzech metrów.[1]

System broni składał się przede wszystkim z setek wyrzutni magmy, które strzelały roztopionym żużlem we wrogie jednostki. Wyrzutnie były różnej wielkości i mocy - od małych otworów porównywalnych mocą do standardowych działek blasterowych, aż do wielkich emiterów, potrafiących strzelać płonącymi skałami wielkości małych frachtowców na duże odległości. Choć wyrzutnie potrzebowały pewnej ilości czasu na przeładowanie (w oczekiwaniu na nową porcję magmy), były bronią precyzyjną i skuteczną.[1]

W skład systemu broni wchodziły także dovin basale. Oprócz funkcji napędowej, potrafiły one skupiać generowane przez siebie studnie grawitacyjne na stacjach kosmicznych albo księżycach, powodując ich kolizje/upadek. Stanowiły także system obronny, gdyż studnie grawitacyjne przechwytywały lecące w stronę światostatku torpedy i inne pociski. Jednocześnie dzięki owym studniom światostatek był zdolny do pozbawiania osłony innych statków, czyniąc je bezbronnymi jeszcze przed rozpoczęciem właściwego starcia.[1]

Znanych jest 11 światostatków:

Przypisy

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 1,9 The New Essential Guide to Vehicles and Vessels, str. 174-175.
  2. "The Koros-Strohna is all I've ever known. I have lived within the ship my entire life."The New Essential Guide to Vehicles and Vessels, str. 174.

Źródła

Ostatnie chwile Lusankyi taranującej światostatek podczas drugiej bitwy o Borleias.


Yuuzhan Vongowie
[Pokaż/Ukryj]