Kanonierka GAT-12 Skipray

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.
(Przekierowano z Kanonierka Skipray)
Kanonierka GAT-12 Skipray
Podstawowe dane
Pełna nazwa: SFS GAT-12h Skipray Blastboat
Producent: Sienar Fleet Systems
Rodzaj: Kanonierka
Specyfikacja techniczna
Długość: 25 m
Prędkość w atmosferze: 1200 km/h
Prędkość w kosmosie: 80 MGLT
Hipernapęd: Klasy 2
Uzbrojenie:
Różne
Załoga: 2 piloci, 2 strzelcy
Ładowność: 20 t
Cena:
  • 624000 cr (nowy)
  • 250000 cr (używany)
Przynależność: Imperium Galaktyczne



Kanonierka GAT-12 Skipray to statek kosmiczny, będący ogniwem pośrednim pomiędzy lekkimi myśliwcami gwiezdnymi, a ciężkimi okrętami Marynarki Imperialnej.

Charakterystyka

Schematy budowy kanonierki Skipray.

Opis myśliwca

Nie licząc eksperymentalnych maszyn z serii TIE/x oraz późniejszych TIE Advanced, Skipray był najmniejszą jednostką Imperium wyposażoną w hipernapęd. Był wystarczająco samodzielny, aby startując z baz planetarnych czy stacji kosmicznych mógł spełniać zadanie patrolowania dalekich rubieży zamieszkałych systemów i wystarczająco dobrze uzbrojony, aby niszczyć lub przechwytywać jednostki przemytników. Przy pomocy ciężkich dział jonowych, których siła była większa niż siła takiej baterii na krążowniku, Skipray był w stanie poważnie zaszkodzić także i dużym okrętom - szczególnie, kiedy w ataku brała udział więcej niż jedna kanonierka. W przypadku konieczności walki z myśliwcami, Imperium zazwyczaj koordynowało działania Skiprayów i myśliwców TIE, chociaż sama kanonierka mogła sprawnie opędzać się przed drobnymi przeciwnikami dzięki umieszczonej na grzbiecie wieżyczce ze sprzężonymi działkami laserowymi.

Główną wadą tej jednostki była duża trudność pilotażu i słaba zwrotność w przestrzeni kosmicznej. Rekompensowana była ona jednak przez znaczną prędkość, która pozwalała na wykonywanie ataków z zaskoczenia lub dogonienie wrogich maszyn. Skipray był ponadto bardzo zwrotny w atmosferze.

Historia

Kanonierka Skipray w pozycji lądującej.

Przez pewien czas podejrzewano, że kanonierka ta - wprowadzona do służby w okresie poprzedzającym bitwę o Yavin - miała szanse wyprzeć z pokładów niszczycieli i z baz planetarnych nieposiadające hipernapędu myśliwce TIE. Nie udało się to jednak ze względu na sprzeczność z narzuconymi politycznie imperialnymi doktrynami regulującymi użycie małych jednostek bojowych. Ponieważ Imperium nie zastrzegło sobie wyłączności na odbiór kanonierek, a zamówienia wojskowe okazały się być niezbyt duże jak na gusta producenta, Sienar Fleet Systems zaczęło sprzedawać te jednostki także na otwartym rynku, skąd dotarły zarówno do armii planetarnych, jak i grup przemytniczych i innych organizacji paramilitarnych.

Odmiany

Wyprodukowano wiele odmian tego pojazdu kosmicznego, mniej lub bardziej bojowo zorientowanych. Najpopularniejsze modele to: GAT-12g, w miejsce wyrzutni pocisków kierowanych wyposażona była w emiter promienia ściągającego i stosowana w działaniach przeciw przemytnikom; oraz h i j - przeznaczone do misji szturmowych oraz ofensywnej obrony planetarnej, różniące się podziałem zadań wykonywanych przez strzelców pokładowych. W wersji GAT-12h jeden ze strzelców zajmował się działkami laserowymi w wieżyczce, a drugi całym pozostałym uzbrojeniem strzelającym do przodu, w wersji GAT-12j podział zadań był lepszy i wyrzutnia torped mogła być obsługiwana przez drugiego pilota. Istniał także model kuriersko-przechwytujący: Skipray Blastboat GAT-12m o ulepszonych systemach napędu nad- i podświetlnego; oraz GAT-12p wyposażony w wysokiej klasy systemy wykrywania przydatne podczas misji patrolowych i zwiadowczych.

Źródła

Pierwotna wersja tego artykułu pochodzi z zasobów Stoczni Sluis Van. Artykuł umieszczony za wiedzą i zgodą Zarządu Stoczni.