Isalamir

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.
Isalamiry.

Isalamiry były stworzeniami o niespotykanych właściwościach, żyjącymi na Myrkrze. Mogły bowiem tworzyć wokół siebie bąbel, w którym Moc - źródło umiejętności rycerzy Jedi - nie istniała. Zdolność "odpychania" Mocy była dla isalamirów swoistym mechanizmem obronnym, który wykształcił się w nich ze względu na drapieżne vornskry, również żyjące na Myrkrze i mające wyjątkowo silne predyspozycje do atakowania wszelkich użytkowników Mocy. Gdy isalamiry zbierały się w jednym miejscu w większej liczbie, "bąbel" odpychający Moc powiększał się.

Isalamiry były niewielkich rozmiarów, pokryte futrem i osiągały nie więcej niż 50 cm długości. Ich pazury wrastały w gałęzie drzew olbio, na których żyły, docierając do samego ich rdzenia, skąd pobierały bogatą w minerały odżywkę. Ściągnięcie isalamira z gałęzi bez zabijania go było więc niezwykle trudne i wymagało specjalistycznej wiedzy.

W 9 ABY wielki admirał Thrawn rozpoczął swoją kontrofensywę, podczas której isalamiry bardzo mu się przydały. Używał ich dla własnego bezpieczeństwa, aby zarówno jego sojusznik - szalony klon Joruus C'baoth - oraz jego wrogowie - Luke Skywalker i inni Jedi - nie mogli korzystać z potęgi Mocy w jego obecności. Znalazł też inne zastosowanie: okazało się, że dzięki isalamirom klony dla jego armii, hodowane w cylindrach Spaarti na Waylandzie, nie popadały w tzw. "klonie szaleństwo" (spowodowane zbyt szybkim dojrzewaniem) i rozwijały się o wiele szybciej.

Źródła