Era Zepsucia

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.

Era Zepsucia to trwający niemal tysiąc lat okres walk o władzę w Zaginionym Plemieniu z Kesh. W tym czasie poczucie wspólnoty wśród pozbawionych wspólnego celu Sithów niemal zanikło, a wiele miast popadło w ruinę. Era Zepsucia rozpoczęła się wraz z Nocą Odwróconego Meteoru i zniknięciem Wielkiego Lorda Lillii Venn w roku 3960 BBY, zakończyła się w roku 3000 BBY, gdy to Varner Hilts odkrył mapę Alanciaru i został okrzyknięty nowym przywódcą Plemienia. To właśnie Hilts, będąc wówczas jedynie Opiekunem opracował w roku 3025 BBY nazwę tego okresu.

Wstęp

W drugim tysiącleciu panowania Zaginionego Plemienia na Kesh, Sithowie w pełni zapanowali nad zajmowanymi przez siebie terenami. Brak wspólnego celu doprowadził do powstania dwóch frakcji, czerwonej oraz złotej, z których każda chciała przejąć władzę. W roku 3961 BBY w Kręgu Lordów zapanowała patowa sytuacja i żadna z frakcji nie była w stanie przeforsować swojego kandydata na nowego Wielkiego Lorda. Jednak w wyniku kompromisu zaproponowanego przez Candrę Kitai, arcylordowie postanowili wybrać starą i uważaną za nich za niegroźną Lillię Venn. Przez rok panowanie nowego przywódcy Plemienia faktycznie zgadzało się z przewidywaniami złotych i czerwonych, jednak w roku 3960 BBY Venn sfingowała zamach na własne życie i oskarżyła o niego Kitai, Pallimę ze złotej frakcji i Dernasa z czerwonej. Pierwsza stała się niewolnicą, zaś dwóch pozostałych zostało straconych.[1] Sukces Venn nie trał jednak długo, gdyż już dwa tygodnie później doszły do niej słuchy o myśliwcu kosmicznym ukrytym na planecie. Wielki Lord udała się na miejsce, gdzie znajdowała się jej droga ucieczki z planety, jednak nieświadomie aktywowała pułapkę założoną przez Jedi Jelpha Marriana. Jej efektowna śmierć została potem nazwana Nocą Odwróconego Meteoru[2]

Przebieg

Niemal od razu po tym jak informacje o zaginięciu Venn dotarły do pozostałości frakcji, przeciwnicy Wielkiego Lorda połączyli siły i zaatakowali jej popleczników. Gdy ci już zostali pokonani, niedawni sojusznicy zwrócili się przeciw sobie. Przegrane stronnictwo zmuszone było do opuszczenia Tahv i udania się na wygnanie w góry, gdzie uzyskały wsparcie mieszkających tam niewolników.[3] Następczynią Venn na stanowisku przywódcy Plemienia została ostatecznie Candra Kitai, jednak w czasie swojego panowania nie zdołała zażegnać konfliktów i została zapamiętana jedynie ze względu na zamkniecie zoo, w którym była przetrzymywana. Innym znanym Wielkim Lordem z tego okresu był Dann Itra.[4]

Wciąż trwające walki między stronnictwami szybko zaczęły się nasilać, a Sithowie rozpoczęli włączanie w swoje szeregi oddziałów Keshirich.[3] Wiele bitew miało miejsce na terenach zalewowych Marisoty[5] Poszczególne frakcje łączyły się w większe armie tylko po to, aby obalić aktualnie panującego Wielkiego Lorda, a gdy tylko tego dokonały, same rozpadały się i rozpoczynały bratobójczą walkę. Wielokrotnie oblegane Tahv zaczęło popadać w ruinę, tak samo jak i reszta większych miast oraz akweduktów. Ostatecznie około roku 3600 BBY stołeczne miasto zostało porzucone i już żaden Wielki Lord w nim nie mieszkał. Odwiedzane było jedynie co dwadzieścia pięć lat podczas obchodów Dnia Testamentu, w trakcie którego ogłaszano Pokój Panteonu, zawieszenie broni pomiędzy walczącymi, i odtwarzano ostatecznie nagranie Yaru Korsina.[3]

W końcowym okresie Ery Zepsucia na Kesh występowało około dwudziestu frakcji, w tym Siostry Seelah, Liga Korsynitów, Złote Przeznaczenie oraz Siła Pięćdziesięciu Siedmiu. W roku 3000 BBY przewodzący Siostrom Iliana Merko chciała wymusić na Opiekunie Varnerze Hiltsie zmianę słów Testamentu Korsina, lecz bezskutecznie. Jej obecność w Tahv sprowokowała jednak, że pozostałe frakcje również przybyły na miejsce osiem dni przed właściwymi obchodami Dnia Testamentu. Ostatecznie doszło do walki między Siostrami, a sprzymierzonymi siłami Ligi i Siły, która została zażegnana przez Hiltsa. Aby zapobiec dalszemu rozlewowi krwi, Opiekun postanowił wykorzystać odkrycie swojego asystenta Jaye Vuhlda i ogłosić Pokój Panteonu przed planowanym momentem. Tym jednak razem, w czasie aktywowania holokronu z holograficznym zapisem pierwszego Wielkiego Lorda, poza jego ostatnią wolą została włączona również wiadomość od Nagi Sadowa. Świadomość, że wywodzą się od niewolników wstrząsnęła dowódcami frakcji, którzy poprzysięgli zachować tę wiedzę dla siebie. Nie dali jednak rady i szybko dowiedzieli się o tym inni, co rozpoczęło destrukcyjny okres[3] nazwany później Wielkim Kryzysem.[4] W ciągu kolejnych dwóch tygodni rozwścieczeni Sithowie zdemolowali wiele bibliotek, muzeów oraz historycznych miejsc Plemienia, a dodatkowo grupa dowodzona przez Edella Vraia chciała zniszczyć świątynię w Górach Takara i znajdujący się w niej wrak Omenu. Zostali jednak powstrzymani przez Hiltsa, który odkrył ukrytą przez Yaru Korsina mapę świata, na której widoczny był drugi z kontynentów, Alanciar.[6]

Skutki

W czasie Ery Zepsucia Plemię utraciło dużą część swojego dziedzictwa, jednak dzięki wybraniu na nowego Wielkiego Lorda Varnera Hiltsa udało się część z nich odzyskać. Zamieszki przerwały biblioteki w Elvarnos oraz Orreg, dzięki czemu Plemię miało dostęp do przynajmniej części dawnych pism. Przez kolejne lata upadłe miasta zostały odbudowane, a okres ten został nazwany Odrodzeniem Hiltsa. Świadomy przyczyn kryzysu, Hilts postanowił stworzyć własny testament, w którym zredefiniował podstawowe struktury Plemienia. Dzięki odkryciu mapy Alanciaru, Sithowie zdołali zorganizować inwazję, w wyniku której zapanowali nad nowymi ziemiami i przejęli od Alanciari nowe technologie, a także gatunki zwierząt.[4]

Przypisy

Źródła